ต้นไม้พุ่ม 1

พุดจีบ/Tabernaemontana divaricata

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Tabernaemontana divaricata (L.) R. Br. ex Roem. & Schult. (1819)
ชื่อพ้อง---Has 25 Synonyms.
---Basionym: Nerium divaricatum L.(1753)
---Ervatamia coronaria Stapt.(1902)
---Ervatamia divaricata (L.) Burkill. (1925)
---Tabernaemontana coronaria (Jacq.) Willd. (1809)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:82097-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Adam's-appleม, Ceylon-jessamine, Crape Jasmine, Paper Gardenia, Flowers-of-love
ชื่ออื่น---พุดกุหลาบ, พุดจึบ, พุดป่า พุดสวน พุดสา พุดลา (ภาคกลาง);[BENGALI: Tagar.];[CHINESE: Gou ya hua.];[FRENCH: Clavel De La India, Fleur d'amour.];[HINDI: Chandni.];[KANNADA: Kottubale, Nandi battalu.];[MALAYALAM: Nantyarvattam.];[MARATHI: Ananta.];[PORTUGUESE: Macieira-de-Adão.];[SANSKRIT: Nandyaavarta.];[SPANISH: Rosa de hielo.];[TAMIL: Atukkunatyarvattai, Nandiar vattai.];[TELUGU: Gandhitagarapu, Nandivardhanamu.];[THAI: Phut paa, Phut suan, Phut saa.];[VIETNAM: Cây Lài trâu, Ngọc bác, Ngọc bút, Bánh hỏi.].
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
EPPO Code---EVTDI (Preferred name: Tabernaemontana divaricata.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- อินเดียเหนือและตะวันออก ศรีลังกา เนปาล ภูฏาน บังคลาเทศ จีน พม่า ไทย ลาว
นิรุกติศาสตร์---สกุลนี้เป็นเกียรติแก่แพทย์ชาวเยอรมันและนักพฤกษศาสตร์ Jakob Theodor Müller von Bergzabern (1520-1590) Tabernaemontanus เป็นชื่อละตินของ Bergzabern; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'divaricata' คือกริยาที่สมบูรณ์แบบของกริยาภาษาละติน “divarico” = แบ่งแยก, แตกต่าง, โดยอ้างอิงถึงกิ่งก้าน
Tabernaemontana divaricata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae) และอยู่ในวงศ์ย่อยระย่อม (Rauvolfioideae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Robert Brown (1773-1858) นักพฤกษศาสตร์และนักบรรพชีวินวิทยาชาวสก็อต จากอดึต Johann Jacob Roemer (1763–1819) แพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสวิส และ Josef August Schultes (1773–1831) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรีย ในปี พ.ศ.2362

พุดกุหลาบ/Tabernaemontana divaricata (L.) R. Br. ex Roem. & Schult. (1819)

ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองของอินเดียมีถิ่นกำเนิดในเทือกเขาหิมาลัยไปยังประเทศจีน (ฉงชิ่ง, กุ้ยโจว, หูเป่ย์, เสฉวนและยูนนาน) และอินโดจีนและได้รับการปลูกฝังไปทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และภูมิภาคที่อบอุ่นของทวีปเอเชีย ในธรรมชาติพบตามป่าโปร่ง; ที่ระดับความสูง 100 - 1,600 เมตร ในภาคใต้ของจีน พบในป่าเบญจพรรณ มักอยู่บนเนินเขาจากระดับน้ำทะเลถึง 1,400 เมตร ในประเทศไทยพบขึ้นตามป่าดิบทางภาคเหนือ
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มเตี้ยสูง 1.5-3 เมตร ออกใบหนาทึบ ทรงพุ่มแน่น  ลำต้นเหนียว เมื่อเด็ดใบและลำต้นจะมีน้ำยางไหลซึมออกมา ใบเป็นรูปรีแกมรูปขอบขนานหรือเป็นรูปใบหอก ปลายใบเรียวแหลม โคนใบสอบ ส่วนขอบใบเรียบเป็นคลื่น ใบมีขนาดกว้างประมาณ 3-5 ซม.และยาวประมาณ 8-12 ซม. หลังใบเรียบลื่นเป็นมันและเป็นสีเขียวเข้ม ส่วนท้องใบเรียบและเป็นสีอ่อนกว่า ดอกไม้มี 2 ลักษณะ มีทั้งดอกลาและดอกซ้อน ออกดอกเป็นพวงห้อยตามยอด หรือตามง่ามกิ่ง ใกล้ๆกับยอด ดอกสีขาว โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันปลายแยกซ้อนกันหลายชั้น ชั้นละ 5 กลีบ เมื่อดอกบานเต็มที่จะมีขนาดกว้างประมาณ 3.5-5 ซม.ผลเป็นฝักคู่ติดกัน รูปทรงสามเหลี่ยม โค้งยาว 2.5-5 ซม.ปลายฝักแหลม ขอบฝักเป็นสันนูน เนื้อผลเป็นสีแดง เมื่อฝักแก่จะแตกออกเป็นแนวเดียว ภายในฝักมีเมล็ดประมาณ 3-6 เมล็ด เมล็ดมีลักษณะเป็นทรงรีเฉียงมีร่องตามยาว 7–10 x 4–6 มม.
**เป็นพืชชนิดเดียวกัน ความแตกต่างระหว่างพุดจีบกับพุดกุหลาบดูเผินๆจะคล้ายกันข้อสังเกตุความแตกต่าง พุดกุหลาบจะมีลำต้นกิ่งก้านแข็งแรงและ ทรงพุ่มทึบกว่าพุดจีบใบของพุดกุหลาบสีเขียวเป็นมันและหนาแน่นกว่า ดอกก็เหมือนกันพุดกุหลาบจะมีกลีบดอกที่ซ้อนแน่นและหนากว่า
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ปลูกง่าย ปลูกได้ทั้งกลางแจ้งแสงแดดจัด และแสงแดดรำไร ไม่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับดิน แต่ชอบดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์ ความชื้นสม่ำเสมอ การระบายน้ำดี pH อยู่ในช่วง 6.1-7.8
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นพันธุ์ไม้ที่ออกดอกตลอดปีมีดอกดก
-ใช้เป็นยา ราก ใบไม้ ดอก และน้ำยาง มีการใช้มาตั้งแต่สมัยโบราณในการแพทย์แผนโบราณ โดยเฉพาะในการแพทย์อินเดีย สำหรับโรคต่างๆ รากถูกกำหนดไว้สำหรับโรคลมบ้าหมู และอัมพาต รากเคี้ยวเพื่อบรรเทาอาการปวดฟัน
-การใช้งานอื่น ๆ เยื่อสีแดงรอบเมล็ดใช้เป็นสีย้อม
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2020)
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---ด้วยการตอนกิ่ง หรือเพาะเมล็ด

     พุดซ้อน/Gardenia jasminoides

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Gardenia jasminoides J.Ellis.(1761)
ชื่อพ้อง---Has 48 Synonyms
---Gardenia angusta (L.) Merr.(1917)
---Gardenia angustifolia Lodd.(1821)
---Gardenia grandiflora Lour.(1790)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-88270
ชื่อสามัญ---Gardenia, Cape-Jasmine
ชื่ออื่น---เค็ดถวา แคถวา (เชียงใหม่), พุดป่า (ลำปาง), พุทธรักษา (ราชบุรี), พุดฝรั่ง (กรุงเทพฯ), พุดสา พุดสวน พุดจีบ (ภาคกลาง), พุด, พุดจีน พุดใหญ่ พุดซ้อน (ไทย); [ASSAMESE: Gondharaj,Togor.];[BENGALI: Gandharaj.];[CHINESE: Zhi zi.];[DUTCH: Kaapse jasmijn, Knoopsgatbloem.];[FRENCH: Gardénia, Jasmin du Cap.];[GERMAN: Blütengardenie, Gardenie.];[HINDI: Gandhraj.];[INDONESIA: Ceplok piring, Jempiring, Kaca piring.];[JAPANESE: Kuchi-nashi, Ko-kuchi-nashi, Kuchinashi.];[KANNADA: Suvasane Malle.];[LAOS: Inthavaa, ph’ud.];[KOREA: Chi ja na mu.];[MALAYSIA: Akar bunga China, Bunga China, Bunga cina, Bunga susu, Sangklapa.];[MARATHI: Kaboklei.];[PHILIPPINES: Gardenia, Rosal .];[PORTUGUESE: Clavel, Jasmin-do-cabo, Jasmineiro-do-cabo, Gardênia.];[SPANISH: Jasmin del Cabo (Mexico).];[SWEDISH: Gardenia.];[THAI: Khet-thawaa, Phut chin, Phut-tharaksaa, Phut son.];[UGANDA: Mugondo.].
ชื่อวงศ์---RUBIACEAE
EPPO Code---GADJA (Preferred name: Gardenia jasminoides.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์ --- จีนตอนใต้ ภูฏาน, กัมพูชา, อินเดีย, ญี่ปุ่น, เกาหลี, ลาว, เนปาล, ปากีสถาน, ไทย, เวียดนาม
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Gardenia'เป็นเกียรติแก่ Alexander Garden (ค.ศ. 1730-1791) แพทย์ชาวสก็อตนักพฤกษศาสตร์และนักสัตววิทยาซึ่งตั้งรกรากที่ชาร์ลสตันเซาท์แคโรไลนาในปี พ.ศ.2295 ; ชื่อสายพันธุ์ 'jasminoides' หมายถึง ดอกมะลิ                  Gardenia jasminoides เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย John Ellis FRS (1710 –1776) aka Jean Ellis เป็นพ่อค้าผ้าลินินและนักธรรมชาติวิทยาชาวอังกฤษ ในปีพ.ศ.2304                

พุดแสงอุษา/Gardenia taitensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Gardenia taitensis D.C. (1830)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms
---Gardenia weissichii H.St.John. (1978)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/751281-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Heaven Scent, Tahitian Gardenia, Star of Tahiti, Symbol flower, Tiaré flower.
ชื่ออื่น---พุดแสงอุษา(ทั่วไป ;[COOK ISLAND: Tiare Māori, Tialé Māoli.];[FIJI: Bua.];[FRENCH: Fleur de tiaré, Tiaré, Tiaré tahiti.];[FRENCH POLYNESIA: Tiare Mā'ohi, Tiaré Tahiti.];[SAMOA: Pua Samoa, Pua Fiti, Tiale.];[TAHITI: Tiare.];[THAI Phut saeng u-sa (General).];[TONGA: Siale.];
ชื่อวงศ์ ---RUBIACEAE
EPPO Code---GADTA (Preferred name: Gardenia taitensis.)
ถิ่นกำเนิด---โอเชียเนีย
เขตกระจายพันธุ์ ---แปซิฟิกตะวันตกเฉียงใต้ ; ฟิจิ ซามัว วานูอาตู ตองกา
นิรุกติศาสตร์---พุดแสงอุษาอยู่ในวงศ์เดียวกับเข็ม (RUBIACEAE) ชื่อสามัญทำให้คิดไปได้ว่าถิ่นกำเนิดน่าจะเป็นที่ตาฮิติ แต่กลับเป็นว่าตาฮิติเป็นเพียงที่เก็บรวมพันธุ์ไว้ครั้งแรกที่นั่นโดยJules Dumont d'Urville ใน พ.ศ. 2367
Gardenia taitensis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Augustin Pyrame de Candolle (1778-1841) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวิส ในปีพ.ศ.2373
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในแถบที่ราบสูงของมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ จากเมลานีเซียและเวสเทิร์นโปลินีเซีย เป็นการแนะนำของชาวอะบอริจิน ใน หมู่เกาะคุกและเฟรนช์โปลินีเซียและอาจเป็นฮาวาย มีความโดดเด่นว่าเป็นหนึ่งในพืชที่ปลูกเพียงไม่กี่ชนิดที่มีถิ่นกำเนิดในโพลินีเซีย
ลักษณะ พุดแสงอุษาเป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก สูง 1-2 เมตรใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามเป็นคู่ รูปรี กว้างประมาณ 4-8ซม. ยาว 8-12 ซม.ขอบใบเรียบและเป็นคลื่น แผ่นใบเนื้อค่อนข้างหนาเงาเป็นมัน ดอกเดี่ยวออกที่ซอกใบใกล้ปลายยอดโคนกลีบดอกเชื่อมกันเป็นหลอด ยาว 2-3 ซม.ปลายแยกเป็น 5-8 กลีบแต่ละกลีบมีขอบขนาดกว้าง 0.5-0.8 ซม.ยาว 2-2.5 ซม.ดอกบานมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 4-5 ซม.  
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ใช้ปลูกประดับเหมาะปลูกกลางแจ้งให้ห่างต้นไม้อื่น ประมาณ 2 เมตร อาจปลูกเป็นไม้กระถางได้ หากดินมีความอุดมสมบูรณ์ ความชื้นสูง ดอกจะน้อยและให้ทรงพุ่มหนาแน่นทึบ ออกดอกดกในช่วงฤดูฝน ดอกบาน 2 วันแล้วโรย ส่งกลิ่นหอมแรง ตลอดวัน
ใช้ประโยชน์---พืชที่เก็บเกี่ยวจากป่าเป็นยาและแหล่งที่มาของไม้ เป็นไม้ประดับที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายในเขตร้อนที่ใช้เป็นพืชป้องกันความเสี่ยงและได้รับการปลูกในมหาสมุทรแปซิฟิกสำหรับดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม
-ใช้เป็นยา ลำต้น ตากแห้งต้มแก้ไข้ทับระดู ประจำเดือนไม่ปกติ
-อื่น ๆ ไม้ถูกแกะสลักเป็นคันธนู ลูกคริกเก็ต เข็มตาข่าย
-ดอกไม้ใช้ในการ ทำ Monoi Tiare Tahiti  น้ำหอมน้ำมันที่ทำโดยการผสมผสานระหว่างดอกไม้ในน้ำมันมะพร้าวเพื่อใช้ในการนวด
-ดอกไม้ยังใช้สำหรับทำเป็นมาลัยคล้องคอสำหรับแขกผู้มาเยือนและเป็นเครื่องประดับในผมของสตรี
-ในบาง ประเพณีของเกาะแปซิฟิกการสวมดอกไม้แสดงถึงสถานะความสัมพันธ์ ดอกไม้ทัดที่หูซ้ายหมายถึงมีเจ้าของแล้ว ส่วนดอกไม้ที่ทัดหูข้างขวาหมายถึงว่าง
สำคัญ--เป็นดอกไม้ประจำชาติของตาฮิติ เฟรนช์โปลินีเซียและหมู่เกาะคุก
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---ด้วยการตอนกิ่งและปักชำ

พุดแสงอุษาซ้อน/Gardenia taitensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Gardenia taitensis DC
ชื่อสามัญ---Heaven Scent,Tahiti Gardenia, Star of Tahiti
ชื่ออื่น---พุดทูอินวัน,พุดเศรษฐีอเมริกา, พุดฮาวาย
ชื่อวงศ์ ---RUBIACEAE
ถิ่นกำเนิด---แปซิฟิกตะวันตกเฉียงใต้
เขตกระจายพันธุ์---ประเทศในเขตร้อน
พุดแสงอุษาและพุดแสงอุษาดอกซ้อนเป็นพุดต้นเดียวกันชื่อวิทยาศาสตร์เลยเหมือนกัน เพราะพุดแสงอุษามีทั้งดอกซ้อนหรือดอกลา หรืออาจมีได้ทั้งดอกซ้อนและดอกลาอยู่ในต้นเดียวกัน ส่วนชื่ออื่นๆนั้นเป็นชื่อทางการค้า ซึ่งมันเป็นชื่อที่ทำให้ไขว้เขวไปถึงถิ่นกำเนิด เรียกชื่อพุดแสงอุษาซ้อนหรือพุดแสงอุษาดอกซ้อนจะชัดกว่า
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก สูงประมาณ2 - 3 เมตร แตกกิ่ง ก้านเป็นพุ่มทรงกลมใบเป็นใบเดี่ยว ออกตรงกันข้าม รูปรีกว้าง ปลายเกือบมน โคนป้านเกือบมน หน้าใบสีเขียวเป็นมัน หลังใบสีเขียวหม่นใบจะแตกต่างจากใบพุดทั่วไปโดยจะมีขนาดใหญ่กว่า ดอกหอมตลอดวัน ออกดอกตลอดปี
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม ต้องการแสงแดดจัด ควรปลูกกลางแจ้งและควรทำการตัดแต่งกิ่งย่อย ๆ ออกบ้างจะทำให้ออกดอกใหญ่ขึ้น
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---ด้วยการตอนกิ่งและปักชำ

พุดน้ำบุษย์/Gardenia carinata

ชื่อวิทยาศาสตร์---Gardenia carinata Wall  ex Roxb. (1824)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
---See all http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-88143
ชื่อสามัญ---Kedah gardenia, Golden Gardenia
ชื่ออื่น---พุดน้ำบุษย์ (ทั่วไป) ;[CZECH: Gardénie.];[INDONESIA: Cempaka hutan (Malay).];[MALAYSIA: Cempaka hutan, Cempaka Kedah, Kedah Gardenia, Runda, Randa, Jambu air hutan, Jambu batu paya, Sempedu burung, Kepayang air, Laka hutan (Malay).];[THAI: Phut nam but (General).].
ชื่อวงศ์---RUBIACEAE
EPPO Code---GADCA (Preferred name: Gardenia carinata.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย ไทย มาเลเซีย
Gardenia carinata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nathaniel Wallich (1786–1854) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก จากอดีต William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ.2367

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ - ในอินเดีย ไทย มาเลเซีย แต่ในฐานะที่เป็นไม้ประดับมันถูกปลูกในทวีปอื่น ๆ ในเขตร้อนและเป็นที่นิยมในฮาวาย เติบโตตามชายป่าเขตร้อนจากที่ราบลุ่มถึงความสูงประมาณ 1,000 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก สูง 1-2 เมตร แตกกิ่งจำนวนมาก ทรงพุ่มแน่นทึบ ใบเดี่ยวออกตรงข้าม รูปรี กว้าง 5 ซม.ยาว 11 ซม.ปลายใบแหลมโคนใบเบี้ยว ขอบใบเรียบ สีเขียวเข้มเป็นมัน หน้าใบสีเขียวเข้ม หลังใบสีเขียวอ่อน เส้นกลางใบสีเทา เป็นลายเห็นเด่นชัดสวยงาม ดอกเดี่ยวออกที่ซอกใบใกล้ปลายกิ่ง กลีบเลี้ยงเป็นแฉกสีเขียวอ่อนเชื่อมติดกัน หุ้มรอบดอก ดอกสีเหลืองอ่อนจนถึงส้ม กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว 10-12 ซม.ปลายแยกเป็น 7-8 แฉก ดอกเริ่มบานมีสีขาวเมื่อบานเข้าวันที่สองสีจะเริ่มออกเหลืองอ่อน ต่อมา ค่อยๆ เหลืองเข้มจนกระทั่งเข้มจัด ขนาดดอก 3-4 ซม. ส่งกลิ่นหอมแรงทั้งวัน บานได้นานถึง 7 วัน ส่งกลิ่นหอมมาก หอมไกล 2-3 เมตร กลิ่นหอมตลอดวันแต่จะหอมมากในตอนค่ำ ผลสดเมื่ออ่อนสีเขียวอมเหลืองแก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลและสีดำเมื่อแห้ง รูปกระสวยมีสัน 5 สันตามยาว ขนาดผลกว้าง 3ซม.ยาว 4 ซม.ภายในมีเมล็ดจำนวนมาก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำได้ดี ถ้าไม่สามารถหาแดดเต็มวันได้ อาจเป็นแดดครึ่งวัน แดดช่วงเช้าหรือเย็นก็ได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ พุดน้ำบุษย์ เป็นพรรณไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอมและโตเร็ว สามารถปลูกเป็นไม้กระถางก็ได้ การปลูกลงดินกลางแจ้งต้องจับติดผูกติดกับหลักยึดให้ แน่น ตรวจตราดินใส่ฟูราดาน ทำลายพวกไส้เดือนฝอยและหนอนในดินกินรากก่อนด้วย
ระยะออกดอก---ออกดอกตลอดปี ดอกจะดกมากตอนช่วงต้นฝน
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

พุดเศรษฐีสยาม/Tabernaemontana pachysiphon

พุดดาราราย/Tabernaemontana cerifera

ชื่อวิทยาศาสตร์---Tabernaemontana cerifera Pancher & Sebert. (1873)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms.
---Pagiantha cerifera (Pancher & Sebert) Markg. (1935)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-200617
ชื่อสามัญ---Paper Gardenia
ชื่ออื่น---พุดดาราราย (ทั่วไป) ; [THAI: Phut-da-ra-rai.];
ชื่อวงศ์ ---APOCYNACEAE
EPPO Code---TAECE (Preferred name: Tabernaemontana cerifera.)
ถิ่นกำเนิด---โอเชียเนียและบางส่วนของทวีปเอเชีย
เขตกระจายพันธุ์--นิวแคลิโดเนีย ภูมิภาคเมลานีเซียในมหาสมุทรแปซิฟิก  
Tabernaemontana cerifera เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Jean Armand Isidore Pancher 1814–1877) เป็นชาวสวนและนักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส และ Hippolyte Sebert (1839–1930) เป็นนักวิทยาศาสตร์นายพลกองทัพฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2416

ที่อยู่อาศัย พันธุ์พื้นเมืองของ นิวแคลิโดเนีย ภูมิภาคเมลานีเซีย [ใช้เรียกภูมิภาคที่อยู่ในเขตหมู่เกาะมหาสมุทรแปซิฟิก ทางตะวันตกของโอเชียเนียและบางส่วนของทวีปเอเชีย (ติมอร์-เลสเต ฟิจิ ปาปัวนิวกินี หมู่เกาะโซโลมอน วานูอาตู หมู่เกาะโมลุกกะ นิวกินีตะวันตก นิวแคลิโดเนีย).]
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็กถึงชนาดกลางสูง 2-4เมตร ทรงพุ่มประมาณ2x3เมตร กิ่งมีช่องอากาศ ขนสั้นนุ่มประปราย ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีหรือรูปไข่ ปลายแหลม ขอบเรียบ สีเขียวเข้ม ดอก ออกดอกเป็นช่อ ตามปลายกิ่ง ดอกสีขาว โคนกลีบดอกเชื่อมกันเป็นหลอดยาว ปลายแยก 5 แฉก กลีบบิดเป็นเกลียวคล้ายกังหัน ดอกมีกลิ่นหอม ผล รูปรี เบี้ยว มีสันตามยาว ยาว 2-7 ซม. เมล็ดจำนวนมาก รูปรี ยาว 0.5-1 ซม.
Tabernaemontana cerifera มีลักษณะดอกคล้ายพุดเศรษฐีสยาม มากต่างกันที่ช่อดอกของพุดดารารายจะสั้นและแน่นกว่าดอกเล็กกว่าแต่ใบจะใหญ่และหนากว่าผิวใบจะไม่เป็นมันเหมือนการ์ดีเนียอื่นๅและหอมกว่าพุดเศรษฐีสยาม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ปลูกกลางแจ้งแสงแดดเต็มวัน ขี้นได้ดีในดินทุกชนิด น้ำปานกลาง
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้กระถาง ปลูกเดี่ยวหรือเป็นกลุ่มลงแปลงกลางแจ้ง
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำ ตอนกิ่ง

พุดศุภโชค/Gardenia jasminoides.

พุดพิชญา/Wrightia antidysenterica

พุดเวียตนาม/Gardenia jasminoides var. jasminoides

ชื่อวิทยาศาสตร์---Gardenia jasminoides var. jasminoides
ชื่อพ้อง---This name is a synonym of Gardenia jasminoides J.Ellis.(1761)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/tro-50158895
ชื่อสามัญ---Gardenia, Danh-danh
ชื่ออื่น---พุดเวียตนาม ;[CHINESE: Zhi zi (yuan bian zhong).];[THAI: Phut vietnam.].
ชื่อวงศ์---RUBIACEAE
EPPO Code---GADJA (Preferred name: Gardenia jasminoides.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน กัมพูชา อินเดีย ญี่ปุ่น เกาหลีเหนือ ลาว เนปาล ปากีสถาน เวียดนาม ยุโรป อเมริกาเหนือ หมู่เกาะแปซิฟิก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลเป็นเกียรติแก่ Alexander Garden (ค.ศ. 1730-1791) แพทย์ชาวสก็อตนักพฤกษศาสตร์และนักสัตววิทยาซึ่งตั้งรกรากที่ชาร์ลสตันเซาท์แคโรไลนาในปีพ. ศ. 2295 ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ jasminoides หมายถึงดอกมะลิ
Gardenia jasminoides var. jasminoides เป็นความหลากหลาย (Varieties) และชื่อพ้องของ Gardenia jasminoides สายพันธุ์พืชดอกครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae)

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดใน จีน (มณฑลอานฮุย ฝูเจี้ยน กวางตุ้ง กวางสี กุ้ยโจว ไห่หนาน หูเป่ย หูหนาน เจียงซู เจียงซี ซานตง เสฉวน ไต้หวัน ยูนนาน เจ้อเจียง; ปลูกในกานซู เหอเป่ย์ ชานซี) [กัมพูชา อินเดีย ญี่ปุ่น เกาหลีเหนือ ลาว เนปาล ปากีสถาน เวียดนาม; ปลูกในยุโรป อเมริกาเหนือ หมู่เกาะแปซิฟิก] ในป่าทึบและป่าไม้ริมลำธาร บนเนินเขา,ในหุบเขาหรือทุ่งนาใกล้ระดับน้ำทะเลถึง1,500 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง สูง 1-2 เมตร แตกยอดเป็นพุ่มแน่นจำนวนมาก ใบเดี่ยวออกเป็นคู่ตรงข้าม รูปรี ยาว 10 ซม. กว้าง 5 ซม ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ขอบใบเรียบ ผิวใบเป็นมันสีเขียวเข้มทั้งสองด้าน ดอกเดี่ยวสีขาวออกที่ปลายยอด โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดสีขาว ยาว 3-4 ซม.มี 6-7 กลีบ เมื่อบานมีขนาด 6.5-7.5 ซม.ส่งกลิ่นหอมอ่อน ตลอดวัน ดอกออกตลอดปี แต่ดกมากช่วงฤดูฝน ผลรูปรียาว 3 ซม.เมื่อสุกสีส้ม, เหลือง / ทอง เมล็ดแก่สีน้ำตาล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ดินร่วนอุดมสมบูรณ์เป็นกรดอ่อนมีค่า pH 6 ขึ้นไป ไม่ทนต่อดินที่เป็นด่าง หากดินมีสภาพเป็นกรดไม่เพียงพอ ปัญหาพืชมากมายอาจเกิดขึ้นได้ ความชื้นสม่ำเสมอ คลุมด้วยปุ๋ยหมักเพื่อป้องกันไม่ให้ดินแห้งหรือรากร้อนเกินไป มีการระบายน้ำที่ดี หมั่น ตัดแต่งกิ่ง ทำทรงพุ่มให้โปร่งจะช่วยให้ดอกดกขึ้น หากปลูกในที่แห้งแล้งจะโตช้าและไม่ออกดอก
ศัตรูพืช/โรคพืช---เมื่อเปรียบเทียบกับสปีชีส์อื่นๆ พุดชนิดนี้จะเติบโตได้ง่ายกว่า เพราะมันทนทานต่อแมลงเกล็ดและเพลี้ยแป้ง และทนต่อความแห้งแล้งและน้ำขังได้ดีกว่า
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ผลไม้กินได้ ในประเทศจีนสำหรับใช้ปรุงรสชา
-ใช้ปลูกประดับ สวนสาธารณะ สวนทั่วไปและสวนขนาดเล็ก สามารถปลูกเป็นไม้กระถางและปลูกลงแปลงกลางแจ้งก็ได้
-อื่น ๆ ผลไม้ที่ใช้ในญี่ปุ่นและจีนสำหรับย้อมสีเหลืองอาหาร สารสกัดบางชนิดที่มีจำหน่ายทั่วไปในญี่ปุ่นนั้นใช้กับอาหารได้หลายชนิด เช่น ถั่วต้ม ปูเทียม และลูกอม สารแต่งสีในผลไม้ประกอบด้วยไกลโคไซด์ ซึ่งเป็นสารประกอบที่คล้ายกับโครเซตินสารประกอบอื่นที่พบในหญ้าฝรั่น (Crocus sativus) สีย้อมยังใช้ย้อมสิ่งทอสีเหลืองหรือสีแดง ดอกไม้ยังมีน้ำมันหอมระเหยและใช้ในน้ำหอม  
ระยะออกดอก---ตลอดปี ; มีนาคม-กรกฎาคม, พฤษภาคม-กุมภาพันธ์
ขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ

พุดตะแคง/Brunfelsia americana

ชื่อวิทยาศาสตร์---Brunfelsia americana L.(1753)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms   
---Brunfelsia abbottii Leonard.(1927)
---Brunfelsia americana var. pubescens Griseb.(1861)
---Brunfelsiopsis americana (L.) Urb.(1897)
---More.See all The Plant List http://www.plantlist.org/tpl/record/kew-2684068
ชื่อสามัญ---Lady-of-the-night, Lady of the Night, American Brunfelsia, Franciscan raintree, Jamaican raintree, Rain tree, Rain shrub, Trumpet Flower.
ชื่ออื่น---พุดตะแคง (ทั่วไป);[SWEDISH: Nattbrunfelsia.];[THAI: Phut ta kaeng (General).]
ชื่อวงศ์---SOLANACEAE
EPPO Code---BRFAM (Preferred name: Brunfelsia americana.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---แคริบเบียน, เวเนซุเอลา, เวสต์อินดีส-ทรินิแดด, โดมินิกันรีพลับบลิค
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Brunfelsia' ตั้งโดย Carl Linnaeus ได้รับการตั้งชื่อตามพระภิกษุชาวเยอรมันในคริสต์ศตวรรษที่ 16 Otto Brunfels (1488-1534) ซึ่งถูกขนานนามว่าเป็น "บิดาแห่งพฤกษศาสตร์" เนื่องจากมีส่วนสำคัญต่อพฤกษศาสตร์ ; ชื่อสายพันธุ์ 'americana' หมายถึงจากทวีปอเมริกา
Brunfelsia americana เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะเขือ (Solanaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน ในปีพ.ศ.2296

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในหมู่เกาะอินเดียตะวันตกตั้งแต่แถบแคริบเบียนไปจนถึงเวเนซุเอลา เปิดตัวในแอฟริกากลางและแอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้ เติบโตป่าดงดิบทั่วไป พุ่มไม้เตี้ย และบางครั้งอยู่ในที่โล่งแจ้งและพื้นที่ที่ถูกรบกวน ที่ระดับความสูง 0-100 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ พุ่มสูง 2-4 เมตร แตกกิ่งก้านมาก ใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับ ใบรูปใบหอก 3.7-9 x 1.5-5 ซม.ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ก้านใบยาว 3-8 มม.มีขนสั้น ดอกออกตามซอกใบหรือปลายกิ่งสั้นด้านข้าง ออกดอกเดี่ยวหรือคู่ ก้านดอกยาว 5-6 (-10) มม.มีขนดก ดอกขนาดประมาณ 3-5 ซม.เริ่มบานสีเหลืองอ่อนเกือบขาว บานเต็มที่สีเหลืองและบิดตะแคงตามกัน ส่งกลิ่นหอมช่วงค่ำ ผลแคปซูลรูปไข่มีเนื้อค่อนข้างบางเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1.5-2 ซม.มีเปลือกหุ้มสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีส้มเหลือง กลีบเลี้ยงคงอยู่ฐานแตกออก มีเมล็ดมีสีดำจำนวนมาก ยาวประมาณ 4 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดเต็ม (พืชได้รับแสงแดดตั้งแต่ 6 ชั่วโมงขึ้นไป) หรือร่มเงาบางส่วนหรือกรองแสงภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ชอบดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์ด้วยซากพืชอินทรีย์วัตถุที่ชุ่มชื้นและดินที่มีการระบายน้ำได้ดี แก้ไขดินทรายด้วยปุ๋ยหมัก เพื่อช่วยให้พืชได้รับน้ำและสารอาหารที่จำเป็นอย่างเพียงพอ
ใช้ประโยชน์---พืชที่เก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นยาและมักจะปลูกเป็นไม้ประดับในสวน
-ใช้เป็นยา ใน Martinique ผลไม้เป็นยาสมานแผลใช้เป็นยาชูกำลัง ใช้ในการแก้ปัญหาท้องเสียและท้องร่วงเรื้อรัง
-ใน French Guiana ผลไม้รสหวานทำเป็นยาสมานแผลสำหรับอาการท้องร่วง
-ใช้สำหรับงูกัด, โรคไขข้อ, ซิฟิลิส
-ใช้ปลูกประดับ มีการเพาะปลูกจำหน่ายเป็นไม้ประดับ เหมาะปลูกเป็นไม้กระถาง หรือปลูกริมรั้ว ริมกำแพง ริมทางเดิน
รู้จักอันตราย---ใบและดอกรวมถึงในเปลือกของลำต้นและรากพบร่องรอยของไซยาไนด์ อัลคาลอยด์และกรดคลอโรจีนิกมีรายงานจากใบและลำต้น ในเกาะโดมินิกาพืชชนิดนี้เรียกว่า Empoisonneur และใช้เป็นพิษ
ระยะออกดอก---ตลอดปีและดอกดกมากช่วงฤดูฝน
ขยายพันธุ์--- ตอนกิ่ง ปักชำ

พุดแตรงอน/Euclinia longiflora

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Euclinia longiflora Salisb.(1808)
ชื่อพ้อง---Has 12 Synonyms.
---Gardenia longiflora (Salisb.) W.T.Aiton.(1810)   
---Gardenia devoniana Lindl.(1846)           
---Gardenia macrantha Schult.(1819)          
---Randia devoniana (Lindl.) Benth. & Hook.f. ex B.D.Jacks.(1895)           
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-74187
ชื่อสามัญ---African Angel Trumpet, African Tree Gardenia, Angels Trumpet, Tree Gardenia
ชื่ออื่น---พุดแตรงอน (ทั่วไป); [THAI: Put trae ngon (general).];
ชื่อวงศ์  ---RUBIACEAE
EPPO Code---EKALO (Preferred name: Euclinia longiflora.)
ถิ่นกำเนิด  ---ทวีปแอฟรืกา
เขตกระจายพันธุ์ ---มาดากัสการ์ แอฟริกาเขตร้อน ; คาเมรูน, ซูดาน, ยูกันดา, คองโก, แองโกลา
นิรุกติศาสตร์---ฉายาสปีชีส์ "longiflora" เป็นภาษาละตินสำหรับดอกไม้ยาว
Euclinia longiflora เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Richard Anthony Salisbury (1761–1829)นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2351

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเขตร้อนของแอฟริกาและมาดากัสการ์ พบใน คาเมรูน, ซูดาน, ยูกันดา, คองโก, แองโกลา
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็กพุ่มเตี้ยทรงทึบ กิ่งเปราะ สูง 1-2 (6) เมตร ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามรูปรี กว้าง 4-6 ซม. ยาว 6-10 (30) ซม.ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ขอบเรียบ ใบค่อนข้างหนา ขรุขระ เป็นมัน แผ่นใบด้านบนสีเขียวเข้ม เส้นกลางใบและเส้นใบชัดเจน ก้านใบยาวได้ถึง 4 ซม.ออกดอกเป็นดอกเดี่ยวสีขาว ออกที่ซอกใบใกล้ปลายยอด โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว 16-24 ซม. มีขนด้านใน ปลายแยกเป็น 5 แฉก รูปแตร ขนาดดอกไม้ กว้าง 8 ซม.ดอกจะเอียงห้อยลงเพราะก้านดอกยาวมากรับน้ำหนักดอกไม่ไหว ดอกบานอยู่ได้ 2 วัน เมื่อใกล้โรยจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อน ดอกหอมอ่อนตลอดวัน ผลมีลักษณะกลมหรือค่อนข้างคล้ายลูกแพร์ ยาว 2.8–3.2 ซม กว้าง 3–3.5 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดเต็ม (พืชได้รับแสงแดดตั้งแต่ 6 ชั่วโมงขึ้นไป) หรือร่มเงาบางส่วน ดินร่วนซุย ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำได้ดี ชอบน้ำปานกลาง อัตราการเจริญเติบโตของพืช ปานกลาง
ใช้ประโยชน์----ใช้ปลูกประดับ ** การพูดคุยส่วนตัว เมื่อ ยี่สิบกว่าปีก่อนตอนยุคล่าไม้ไทยกำลังเฟื่องฟู พุดแตรงอน ขนาดกระถาง 16" ขายกันราคาตั้งแต่ 1,500-2,000 บาทเดี๋ยวนี้ไม่รู้ราคา คงถูกลงกว่านี้เพราะเป็นพรรณไม้ที่ขยายพันธุ์ง่ายและเลี้ยงง่าย ปลูกเป็นไม้กระถางก็ดี จับผูกหลักยึด แต่งทรงพุ่มให้สวย (2008)**
ระยะออกดอก---ฤดูใบไม้ร่วง ฤดูหนาว (ตุลาคม-ธันวาคม)  
ขยายพันธุ์---ปักชำ ตอนกิ่ง

พุดผา/Gardenia saxatilis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Gardenia saxatilis Geddes.(1928)
ชื่อพ้อง ---No synonyms are recorded for this name
ชื่อสามัญ--None (Not recorded)
ชื่ออื่น---ข่อย (สน); มือเสือ (สระบุรี); ข่อยหิน พุดผา สามพันตา (อุบลราชธานี); ปัดหิน ข่อยโคก ข่อยด่าน; [THAI: Phut pha, Khoi khok, Khoi hin, Khoi dan.]
ชื่อวงศ์---RUBIACEAE
EPPO Code---GADSS (Preferred name: Gardenia sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--ไทย-ลาว กัมพูชา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคตะวันตก ของประเทศไทย
Gardenia saxatilis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เข็ม (Rubiaceae) ในสกุลพุด (Gardenia)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Sir Patrick Geddes FRSE (1854–1932) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ.2471
ดอกพุดที่เรียกกันว่า"พุดผา"ในประเทศไทยจะมีอยู่ 2 ชนิด คือ
--พุดผา (ปัดหิน) Gardenia saxatilis Geddes  
--พุดผา (พุดสีดาดง) Gardenia collinsiae Craib.(1913)
ทั้งสองชนิดนี้มีลักษณะดอกคล้ายกันมาก ความแตกต่างอยู่ที่ ต้นพุดผา (พุดสีดาดง) G. collinsiae เป็นไม้ยืนต้น มีความสูงได้ถึง 3-5 เมตร ใบรูปรีแกมสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน แต่ต้นพุดผา (ปัดหิน) G. saxatilis เป็นไม้พุ่มโปร่ง มีความสูงเพียง 1-3 เมตร และ ใบรูปไข่กลับ ปลายใบโค้งมนกลม

ที่อยู่อาศัย พุดผา Gardenia saxatilis เป็นพรรณไม้ถิ่นเดียวของไทย พบครั้งแรกที่จังหวัดมุกดาหาร ที่ระดับความสูง 100 เมตร โดยหมอคาร์ ชาวไอริช เป็นพรรณไม้สกุลพุด ชอบขึ้นบนที่โล่งตาม ซอกหินของลานภูเขาหิน  
ลักษณะ พุดผา (ปัดหิน) G. saxatilis ไม้พุ่ม ผลัดใบ สูง 1-3 เมตร แตกกิ่งก้านไม่เป็นระเบียบ ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก ใบรูปไข่กลับ กว้าง 1.8–2 ซม. ยาว 1.5–3 ซม. ปลายใบโค้งมนกลม โคนใบรูปลิ่ม ขอบใบเรียบ ผิวใบมีขน คายสากมือ ดอกออกเดี่ยว ตามปลายกิ่ง กลีบดอกสีขาว มีขนขนาดเล็กปกคลุม โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว ส่วนบนผายออกแยกเป็น6 กลีบ แผ่ออกเกยกันคล้ายกังหัน ดอกบานมีขนาด 3-4 ซม. มีกลิ่นหอม ส่วนผลเป็น ผลสด สีเขียว รูปกลมขนาด 2-2.5 ซม.เมื่อสุกสีส้ม ปลายผลมีแฉกของกลีบเลี้ยงติดทน มีเมล็ดจำนวนมาก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด  ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ระบายน้ำได้ดี ทนแล้ง โตช้า
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา เนื้อไม้ ราก ต้มน้ำดื่ม แก้เบื่อเมา แก้พิษ ช่วยถอนพิษเห็ดเมา เปลือกต้น แก้อัมพาต ปวด ชา ตามแขนขา ลำต้น ต้มน้ำดื่มแก้เบื่อเมา
-ใช้ปลูกประดับ ทรงพุ่มโปร่ง มีเนื้อไม้แกร่ง ดอกดกมีกลิ่นหอมมีการนำมาพัฒนาเป็นไม้แคระหรือบอนไซ มีการตัดแต่งให้สวยงาม
ระยะออกดอก/ติดผล---มีนาคม-เมษายน/พฤษภาคม-มิถุนายน
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

** การพูดคุยส่วนตัว รูปที่ถ่ายมานี้ (ขวาบนสุด) ดอกเหมือนมี 7 กลีบ แต่จริงๆมี 6 กลีบ ดอกนี้กลีบดอกฉีกตั้งแต่ยังเป็นดอกตูม ตอนนั้นมีเหลืออยู่ติดต้นแค่ดอกเดียว เลยได้รูปออกมาแบบนี้ เมื่อก่อนหน้านี้ไม่กี่ปียังมีให้เห็นอยู่เต็มบริเวณนี้ ออกดอกส่งกลิ่นหอมไปทั้งป่า ต้นที่เห็นนี่ เหลืออยู่ต้นเดียวที่ใหญ่หน่อยคงขุดยากเพราะขึ้นอยู่ในซอกหิน นอกนั้นโดนแงะเอาไปหมด เหลือแต่ต้นเล็กๆสูงไม่ถึงครึ่งเมตร ตอนเขียนเรื่องนี้ (พุดผา) ตอนนั้นปี 2008 รูปถ่ายมาจากสถานที่ หล้งวัดเขาพระ อ.อู่ทอง จ.สุพรรณบุรีมาถึงตอนนี้ (2017) Up date ให้เป็นปัจจุบันสถานภาพของต้นไม้ต้นนี้จากไม้ถิ่นเดียวรวมสถานภาพใหม่เข้าไปด้วยกลายเป็นไม้หายากไปเรียบร้อย ต้นเล็กต้นน้อยในถิ่นก็ไม่เหลือ
ส่วนพุดผา (พุดสีดาดง) Gardenia collinsiae Craib  เป็นพืชในสกุลพุด (Gardenia) อยู่ในวงศ์ Rubiaceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Grant Craib (1882–1933) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2456
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูง 3-5 เมตร พบใกล้ชายหาด ใบเดี่ยว ดอกเดี่ยว กลิ่นหอมแรง ผลกลมเกลี้ยง ปลายผลมีกลีบเลี้ยงติดอยู่ ออกดอกเดือนกุมภาพันธ์ – มีนาคม กระจายพันธ์ในประเทศไทยพบในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคตะวันตก เติบโตบนลานหินทราย ในป่าเต็งรังที่ระดับความสูง 50–590 เมตร ใช้เป็นไม้ประดับ พบครั้งแรกที่อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรีโดย D.J. Collins ชื่อสปีชีส์ตั้งเป็นเกียรติแก่ผู้ค้นพบ
ระยะออกดอก---กุมภาพันธ์ – มีนาคม
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

พุทธชาด/Jasminum auriculatum

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Jasminum auriculatum Vahl.(1794)
ชื่อพ้อง---Has 5 Synonyms    
---Jasminum affine Wight.(1848), nom. illeg.
---Jasminum mucronatum Rchb. ex Baker.(1877)
---Mogorium trifoliatum Lam.(1791)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/609352-1#synonyms
ชื่อสามัญ ---Jasmine Molle, Indian Jasmine, Juhi, Needle-flower jasmine
ชื่ออื่น---พุทธชาด, บุหงาปะหงัน, ไก่น้อย;[AYURVEDA: Yuuthikaa, Yuuthi, Mugdhee.];[BENGALI: Jui.];[HINDI: Juhi.];[INDIA: Juuhi, Mullai.];[KANNADA: Sanna Mallige.];[MALAYALAM: Sucimulla.];[MARATHI: Jai.];[SANSKRIT: Yuthika.];[SIDDHA/TAMIL: Usimalligai.];[TAMIL: Nityamalli, Uccimalligai.];[TELUGU: Adavimalle.];[THAI: Phutthachat, Bu nga pa ngan, Kai noi.].
ชื่อวงศ์---OLEACEAE
EPPO Code---IASAU (Preferred name: Jasminum auriculatum.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์ ---บังคลาเทศ อินเดีย เนปาล ศรีลังกา ภูฏาน หมู่เกาะอันดามัน อินโดจีน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Jasminum' เป็นรูปแบบภาษาละตินจากคำ ภาษาอาหรับ 'yasemin' หรือภาษาอารบิก 'yasamin' = พืชที่มีกลิ่นหอมหวาน ; ชื่อสายพันธุ์ 'auriculatum' = eared หมายถึง กลีบฐานคล้ายใบหูของแผ่นใบ
Jasminum auriculatum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะลิ (Oleaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Martin Henrichsen Vahl (1749–1804) นักพฤกษศาสตร์และนักสัตววิทยาชาวเดนมาร์ก-นอร์เวย์ ในปี พ.ศ.2337

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในบังคลาเทศ อินเดีย (อัสสัม มัธยประเทศ ทมิฬนาฑู) เนปาล ศรีลังกา ภูฏาน เทือกเขาหิมาลัยตะวันตก และหมู่เกาะอันดามัน อินโดจีน (เมียนมาร์)
ลักษณะ พุทธชาด เป็นไม้ต้นกึ่งเลื้อยหรือรอเลื้อย มีขนาดต้นสูงประมาณ 1-2 (9) เมตร ขนาดใบยาว 6 ซม.ออกใบเป็นคู่ตรงข้าม ดอกมีขนาดเล็กสีขาวกว้างประมาณ1.5ซม. ดอกดกออกเป็นช่อตามปลายกิ่งหรือตามข้อต้น อย่างน้อย 5 ดอกต่อช่อ ดอกมีสีขาวขนาด 2 ซม.มี 5-7 กลีบ มีกลิ่นหอมแรง เมล็ดมีลักษณะกลมดำและแข็งมาก ขนาดประมาณ 5 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัดหรือแสงแดดเต็ม (พืชได้รับแสงแดดตั้งแต่ 6 ชั่วโมงขึ้นไป) หรือในที่แสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ชอบดินที่อุดมสมบูรณ์ ความชื้นสม่ำเสมอ แต่มีการระบายน้ำที่ดี เป็นพืชที่ปลูกง่ายทนต่อความแห้งแล้ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชหรือโรคร้ายแรง หลีกเลี่ยงการใช้น้ำรดดอกไม้และใบไม้ อาจทำให้เกิดการติดเชื้อราได้ สำหรับการโจมตีของแมลงหรือโรคใดๆ สามารถใช้น้ำมันสะเดา น้ำมันยูคาลิปตัส หรือสเปรย์น้ำมันซิตรัสสำหรับการรักษาเบื้องต้น
ใช้ประโยชน์---พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นน้ำมันหอมระเหยและใช้เป็นยาในท้องถิ่น มีการปลูกในเชิงพาณิชย์ในอินเดียและประเทศไทยสำหรับน้ำมันหอมระเหยที่มีอยู่ในดอกไม้
-ใช้เป็นยา ใบใช้ในการรักษาแผลที่ปาก ดอกไม้ใช้ในการรักษาวัณโรค ใช้กันอย่างแพร่หลายในระบบอายุรเวท ยาต้มของดอกพุทธชาด ใช้ชับปัสสาวะ
-ใช้ปลูกประดับ เป็นหนึ่งในไม้ดอกที่สวยงามและมีกลิ่นหอมที่สุดในเอเชีย ใช้ปลูกเป็นไม้พุ่มหรือไม้เลื้อยขึ้นซุ้มในสวนสาธารณะและสวนทั่วไป หรือการจัดสวนเฉพาะเรื่อง (สวนหอม/Aromatherapy) หรือปลูกเป็นไม้กระถาง
ความเชื่อ/พิธีกรรม---ดอกไม้ถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำหรับเทพธิดาแห่งเทวีทุกรูปแบบและใช้เป็นเครื่องสักการบูชาในช่วงพิธีทางศาสนาฮินดูและใช้เพื่อการตกแต่งและใช้สำหรับงานเทศกาลในอินเดีย
ระยะออกดอก---ออกดอกตลอดปี ดอกดกในฤดูร้อน ออกดอกปานกลางในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว
ขยายพันธุ์---ทับกิ่ง, ตอนกิ่ง, ปักชำ และเพาะเมล็ด

  พุทธชาดสามสี/Brunfelsia uniflora

ชื่อวิทยาศาสตร์---Brunfelsia uniflora (Pohl) D.Don.(1829)
ชื่อพ้อง---Has 10 Synonyms
---Basionym: Franciscea uniflora Pohl.(1846)    
---Brunfelsia hopeana (Hook.) Benth.(1828)
---Franciscea hopeana Hook.(1828)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2684164
ชื่อสามัญ ---Yesterday-Today-Tomorrow, Morning-noon-and-night, Manaca rain tree, Vegetable mercury.
ชื่ออื่น---พุดสามสี, สามราศี, พุทธชาดสามสี (ทั่วไป) ;[ASSAMESE: Newali.];[CHINESE: Bi àn sè mòlì.];[PORTUGUESE: Manacá.];[SPANISH: Manaca.];[THAI: Put sam si, sam ra si, puthachad sam si (General).].
ชื่อวงศ์---SOLANACEA
EPPO Code---BRFUN (Preferred name: Brunfelsia uniflora.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---อเมริกาเขตร้อน-บราซิล, ปารากวัย, หมู่เกาะอินดีสตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสายพันธุ์ 'uniflora' = หนึ่งดอก
-ชื่อสามัญ Yesterday-Today-Tomorrow (เมื่อวาน, วันนี้, พรุ่งนี้) เนื่องจากการเปลี่ยนสีของดอกไม้
** การพูดคุยส่วนตัว เห็นชื่อสามัญ แล้วคิดว่าคนตั้งนี่สุดยอดจริงๆ เพราะพุดสามสีหรือพุทธชาดสามสีนี้ เวลาดอกบานใหม่ๆจะเป็นสีม่วงเข้ม พอรุ่งขึ้นจึงกลายเป็นสีม่วงอ่อน และรุ่งขึ้นอีกวันดอกจะกลายเป็นสีขาว พอถึงวันที่สี่ดอกจะโรย  ออกดอกดกมากเวลาออกดอกจะมองเห็นดอกสะพรั่งไปทั้งต้นเหมือนเป็นดอกไม้ที่มีสามสีใน ต้นเดียวกัน   
Brunfelsia uniflora เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะเขือ (Solanaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Johann Baptist Emanuel Pohl (1782–1834) นักพฤกษศาสตร์ นักกีฏวิทยา นักธรณีวิทยา นักแร่วิทยา และแพทย์ ชาวออสเตรีย และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย David Don (1799-1841) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ.2372
ที่อยู่อาศัย ถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้ อาร์เจนตินา,โบลิเวีย, บราซิล, กายอานา, ตรินิแดดและโตเบโก, เวเนซุเอลา พบได้ในแหล่งอาศัยหลายแห่งรวมถึงป่าฝนชื้น ป่าฝนในมหาสมุทรแอตแลนติกที่แห้งแล้ง; ป่าฝนชายฝั่ง และสะวันนา ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลถึง 3,300 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดกลางสูง 1-1.5 ซม.แตกกิ่งจำนวนมาก ทรงพุ่มกลมแน่นทึบกิ่งมีขนาดเล็กและเปราะ ใบเดี่ยวรูปรีออกตรงข้ามขนาด 2-3 x 6-8 ซม.ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ขอบใบเป็นคลื่นเล็กน้อย ดอกเดี่ยวออกตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง กลีบดอก 5 กลีบส่วนปลายกลีบดอกหยักเป็นลอนเล็กน้อย ดอกบานเต็มที่กว้าง 3-4 ซม.มีกลิ่นหอมตลอดวัน ผล แห้งแตกทรงกลมหรือรูปรีขนาด 1-2 ซม.แต่มักไม่พบ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด แสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ชอบดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์ด้วยอินทรีย์วัตถุและชุ่มชื้น ระบบรากตื้นดินต้องมีความชื้นสม่ำเสมอแต่ดินต้องระบายน้ำได้ดี ต้นที่ปลูกกลางแจ้งและมีอากาศเย็นจะออกดอกมากกว่าต้นที่ปลูกในร่ม หากหมั่นตัดแต่งทรงพุ่มให้แต่ละกิ่งได้รับแสงจะช่วยให้ดอกดกขึ้น
ศัตรูพืช/โรคพืช---เพลี้ยอ่อน, เพลี้ยไฟที่คอยดูดกินน้ำเลี้ยงจากใบและดอก แต่ไม่มีผลกระทบต่อการเจริญเติบโต (ทนต่อการระบาดของเพลื้ยไฟได้ระดับหนึ่ง)
ใช้ประโยชน์---พืชดังกล่าวมีประวัติยาวนานในการใช้ประโยชน์ของชนพื้นเมืองในฐานะเป็นพืชสมุนไพรและยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในสมุนไพรแบบสมัยใหม่ พืชมักจะเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นยาและยังได้รับการปลูกฝังเป็นไม้ประดับในเขตร้อน
-ใช้เป็นยา ใช้แบบดั้งเดิมใน Amazon การใช้งานจำนวนมากเหล่านี้ถูกนำมาใช้โดยชาวยุโรปเมื่อพวกเขามาถึงอเมริกาใต้และพืชมักจะใช้ในสมุนไพรที่ทันสมัยด้วย อย่างไรก็ตามขอแนะนำให้ใช้ความระมัดระวังดูหมายเหตุเกี่ยวกับความเป็นพิษ -รากแสดงคุณสมบัติใช้เป็น ยาแก้ปวด, ต้านการอักเสบ, ต้านเชื้อแบคทีเรีย, ต้านมะเร็ง, ป้องกันมะเร็ง, ต้านเชื้อราและ antispasmodic  ยาต้มของรากใช้ในการรักษาอาการไข้หนาวสั่นในผู้ใหญ่, โรคไขข้อและโรคไขข้ออักเสบ, ปวดหลัง, หวัดทั่วไป, โรคหลอดลมอักเสบ, โรคปอด วัณโรคและงูกัดในขณะที่มันยังใช้เป็นส่วนสำหรับรักษาโรคไต
-ใบถือว่ามีคุณสมบัติคล้ายกับราก แต่จะมีฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาน้อยกว่า โดยปกติจะใช้เมื่อสดเท่านั้น
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นกลุ่มหรือเป็นแถวลงแปลงและสามารถปลูกเป็นไม้กระถางได้
-อื่น ๆ น้ำมันหอมระเหยที่ใช้ในการทำน้ำหอมได้มาจากดอกไม้
-สารสกัดจากรากใช้เป็นส่วนประกอบของพิษบนลูกศร
ความเชื่อ/พิธีกรรม---พืชศักดิ์สิทธิ์และจิตวิญญาณในอะเมซอนที่ใช้โดยหมอผีและ curanderos ใน potion ayahuasca (ยาหลอนประสาทอันศักดิ์สิทธิ์) ในพิธีเริ่มต้นพิเศษและขับไล่ความโชคร้าย
รู้จักอันตราย---พืชทั้งหมดประกอบด้วยอัลคาลอยที่เป็นพิษมากที่เรียกว่า manacine มันคล้ายกับสตริกนิน
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---ปักชำ ตอนกิ่ง

มะลิลา-มะลิซ้อน/Jasminum sambac

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Jasminum sambac (L.) Aiton.(1789)
ชื่อพ้อง---Has 20 Synonyms
---Basionym: Nyctanthes sambac L.(1753)
---Jasminum fragrans Salisb.(1796)
---Mogorium sambac (L.) Lam.(1791)
---Nyctanthes undulata L.(1753)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/609755-1
ชื่อสามัญ ---Arabian Jasmine, Sambac jasmine.
ชื่ออื่น---มะลิขี้ไก่ (เชียงใหม่), มะลิหลวง (แม่ฮ่องสอน), มะลิป้อม (ภาคเหนือ), มะลิซ้อน, มะลิลา (ภาคกลาง), มะลิ, มะลิลา มะลิซ้อน (ทั่วไป), เตียมูน (ละว้า-เชียงใหม่), ข้าวแตก (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน) ;[ASSAMESE: Gutimali, Dua-mali, Jutiphul.];[CHINESE: Mo li hua.];[COMBODIA: Molih.];[DUTCH: Melatti.];[FRENCH: Jasmin d'Arabie.];[GERMAN: Arabischer Jasmin, Nachtsblühender Jasmin.];[HAWAII: Pīkake.];[HINDI: Madan Mogra, Motiya.];[INDONESIA: Putih Melati, Melati, Melur.];[JAPANESE: Matsurika, Môrinka.];[LESSER ANTILLES: Jasmin double.];[MALAYSIA: Melor.];[PAKISTAN: Mogra.];[PHILIPPINES: Sampaguita; Kampupot (Tagalog); Kulatai, Pongso, Kampupot (Kapam); Manul ( Visayan); Lumabi, Malul (Maguindanao); Hubar, Malur (Tausug).];[PORTUGUESE: Bogarim, Bogarites, Jasmim-de-arábia, Jasmineiro-da-arábia, Mogareira, Mogarim.];[SAMOA: Pua Samoa, Pua sosola, Pua sosolo.];[SPANISH: Diamela, Jasmin de Arabia, Jazmín de Arabia.];[SRI LANKA: Pichcha, Gaeta pichcha.];[TAHITIAN: Pitate, Pitate maohi.];[TAMIL: Gundu Malli, Kodi Mulli.];[TELUGU: Malli.];[THAI: Ma-li, Khao taek, Tiamuun.];[VIETNAM: Hoa nhafi.].
ชื่อวงศ์---OLEACEAE
EPPO Code---JASSA (Preferred name: Jasminum sambac.)
ถิ่นกำเนิด--ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์ ---ตะวันออกกลาง เอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Jasminum' เป็นภาษาละตินจากชื่อเปอร์เซีย 'yasemin' หรือภาษาอารบิก 'Yasamin' = พืชที่มีกลิ่นหอม ; ขื่อสายพันธุ์ 'sambac' คำศัพท์ภาษาอาหรับในยุคกลาง 'zanbaq' หมายถึง ดอกมะลิ-น้ำมันจากดอกมะลิทุกชนิด
Jasminum sambac เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะลิ (Oleaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย  William Aiton (1731–1793) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ.2332
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียเขตร้อนตั้งแต่อนุทวีปอินเดียไปจนถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการปลูกในหลายพื้นที่ โดยเฉพาะในภูมิภาคเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการแปลงสัญชาติในหลายพื้นที่ที่กระจัดกระจาย: มอริเชียส มาดากัสการ์ มัลดีฟส์ เกาะคริสต์มาส เชียปัส อเมริกากลาง ฟลอริดาตอนใต้ บาฮามาส คิวบา ฮิสปานิโอลา จาเมกา เปอร์โตริโก และ Lesser Antilles
ดอกมะลิมีหลายสายพันธุ์ที่แตกต่างกันไปตามรูปร่างของใบและโครงสร้างของกลีบดอก มีชนิดดอกซ้อนและดอกลา ชนิดดอกซ้อนเรียกว่า มะลิซ้อน (Jasminum sambac ( L. ) Ait. 'Mali Son') และดอกชั้นเดียว เรียกมะลิลา
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดกลางมีพุ่มต้นสูง 0.5-3 เมตร ใบเป็นรูปไข่ออกตรงข้าม2หรือ3ใบ  ยาว 4-12.5 ซม.กว้าง 2-7.5 ซม.ดอกสีชาวมีกลิ่นหอมแรงออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง 3-12ดอกขนาดดอกเส้นผ่านศูนย์กลาง 2-3 ซม.ผลสีม่วงดำมีเนื้อขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 ซม.โดยทั่วไปจะไม่มีเมล็ดและขยายพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศเท่านั้น
ใช้ประโยชน์----ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้ดอกกลิ่นหอม ปลูกเป็นกลุ่มหรือเป็นแถวลงแปลงและสามารถปลูกเป็นไม้กระถางได้
-ใช้เป็นยา มีประโยชน์ทางสมุนไพร เช่นนำดอกมะลิที่ตากแห้งเป็นยาต้มรับประทาน หรือป่นเป็นผงเข้ายาต่างๆ หรือใช้ดอกมะลิตำสดๆใส่พิมเสนสุมหัวเด็กแก้ซาง แก้ตัวร้อน แก้หวัด
-อื่น ๆดอกลาหรือมะลิลาจะมีกลิ่นหอมกว่าชนิดดอกซ้อน และเป็นดอกไม้ที่นิยมนำมาร้อยมาลัยบุชาพระมากกว่าดอกไม้ชนิดอื่นนอกจากนี้นักเล่นพระสมเด็จฯก็มักนิยม อบพระ (เครื่อง) สมเด็จ โดยเชื่อกันว่าทำให้เนื้อของพระเครื่องดียอดเยี่ยมยิ่งขึ้น
-มะลิเป็นพืชที่ดอกมีน้ำมันหอมระเหยมาก จึงนิยมนำดอกมะลิไปกลั่นเอาน้ำมันหอมเพื่อทำน้ำหอม
พิธีกรรม/ความเชื่อ---มะลิยังอยู่ในความเชื่อของคนไทยโบราณที่ปลูกมะลิว่า จะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่กำลังมีประจำเดือน เก็บมะลิหรือเฉียดเข้าใกล้ต้นมะลิอย่างเด็ดขาด ด้วยเชื่อกันว่าจะทำให้ดอกมะลิเหี่ยวเฉา หรือเกิดด้วงเกิดแมลงในสวนมะลิของตน ทั้งนี้เพราะเชื่อว่ามะลิคือดอกไม้ที่บริสุทธิ์มากนั่นเอง
สำคัญ---ในคติของคนไทย ถือกันว่าดอกมะลิเป็นดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ และเป็นดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมเย็นชื่นใจ จึงยกย่องให้ดอกมะลิเป็นสัญลักษณ์ เป็นดอกไม้วันแม่แห่งชาตินอกจากนี้
-มะลิยังเป็นดอกไม้ประจำชาติของฟิลิปปินส์ รู้จักกันทั่วไปในชื่อ Sampaguita
-เป็น1ใน3ของดอกไม้ประจำชาติของอินโดนีเซียเรียกกันว่า Melati putih ความคารวะและสถานะที่สูงส่งส่วนใหญ่เนื่องมาจากความสำคัญของดอกไม้ชนิดนี้ในประเพณีของชาวอินโดนีเซียมาตั้งแต่สมัยโบราณ ถือเป็นดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ในประเพณีของชาวอินโดนีเซียมาช้านาน เนื่องจากเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ ความศักดิ์สิทธิ์ ความเรียบง่ายที่สง่างาม และความจริงใจ ยังแสดงถึงความงามของความเจียมเนื้อเจียมตัว ดอกไม้สีขาวขนาดเล็กและเรียบง่ายที่สามารถสร้างกลิ่นหอมหวานได้ นอกจากนี้ยังเป็นดอกไม้ที่สำคัญที่สุดในพิธีแต่งงานของชาวอินโดนีเซียโดยเฉพาะในเกาะชวา มักเลือกดอกตูมที่ยังไม่บานเต็มที่มาทำเป็นสายมาลัยดอกมะลิในวันแต่งงาน ผมของเจ้าสาวชาวชวาหรือชาวซุนดาแบบดั้งเดิมจะประดับด้วยสายพวงมาลัยดอกมะลิที่จัดเป็นตาข่ายคลุมผม มาลัยดอกมะลิที่ร้อยพันกันอย่างวิจิตรบรรจงถูกปล่อยหลุดจากศีรษะของเจ้าสาว กริชของเจ้าบ่าวยังประดับด้วยมาลัยดอกมะลิห้าเส้นที่เรียกว่า Roncen usus-usus
ได้รับรางวัล---Award of Garden Merit (AGM) จาก Royal Horticultural Society (RHS)
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---การตอนกิ่ง หรือปักชำ

มะลิฉัตรดอกบัว/'Mali Chat Dok Bua'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Jasminum Sambac (L) Aiton 'Mali Chat Dok Bua' (1982)
ชื่อพ้อง---Jasminum Sambac var 'Mali Chat Dok Bua'
ชื่อสามัญ ---Sambac jasmine, Thai Jasmin 'Mali Chat Dok Bua'
ชื่ออื่น ---มะลิฉัตร, มะลิฉัตรดอกบัว (ทั่วไป) ; [THAI: Mali Chat, Mali chat dok bua (General).];
ชื่อวงศ์ ---OLEACEAE
EPPO Code---IASSA (Preferred name: Jasminum sambac.)
ถิ่นกำเนิด--- ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ประเทศไทย เขตร้อนและเขตอบอุ่น
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Jasminum' เป็นภาษาละตินจากชื่อเปอร์เซีย 'yasemin' หรือภาษาอารบิก 'Yasamin' = พืชที่มีกลิ่นหอม ; ขื่อสายพันธุ์ 'sambac' คำศัพท์ภาษาอาหรับในยุคกลาง 'zanbaq' หมายถึง ดอกมะลิ-น้ำมันจากดอกมะลิทุกชนิด
Jasminum Sambac (L) Aiton 'Mali Chat Dok Bua' เป็นความหลากหลาย (Varieties) ของมะลิซ้อน (Jasminum Sambac) กลายพันธุ์ใน ปี พ.ศ. 2525
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในประเทศไทย กระจายพันธุ์ในการเพาะปลูกในเขตร้อนและเขตอบอุ่น
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มกึ่งเลื้อยสูง 0.50-1 เมตร พุ่มกลมแน่นทึบ ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามเป็นคู่ รูปไข่ สีเขียวอมเหลือง ยาว 4-5 ซม. กว้าง 3 - 5 ซม. ออกดอกเดี่ยวหรือเป็นช่อสีขาว ที่ปลายกิ่ง 1-3 ดอก ดอกสีขาวมีกลิ่นหอมเย็น ดอกบานได้ 1-2 วัน ดอกมีลักษณะเด่น คือ กลีบดอกห่อกันกลมแน่นที่กลางดอก ดูคล้าย "ดอกบัวตูม" และกลีบดอกซ้อนเรียงกันเป็นชั้นๆ คล้าย "ฉัตร"จึงรวมกันเป็นที่มาของชื่อ "มะลิฉัตรดอกบัว"ขนาดของดอกมะลิฉัตรดอกบัว เมื่อดอกบานจะมีขนาดประมาณ 3-4 ซม.ไม่เห็นผลไม้ในการเพาะปลูก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งกลางแจ้งแสงแดดเต็มวัน (พืชได้รับแสงแดดตั้งแต่ 6 ชั่วโมงขึ้นไป) แสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน รดน้ำเมื่อดินแห้งเท่านั้น การตัดแต่งกิ่งช่วยเพิ่มการออกดอก
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้ดอกกลิ่นหอม ปลูกเป็นกลุ่มหรือเป็นแถวลงแปลงและสามารถปลูกเป็นไม้กระถางได้
ระยะออกดอก---ออกดอกเกือบตลอดปี แต่ดกในช่วงปลายฤดูร้อนถึงฤดูฝน ให้ดอกน้อยในช่วงฤดูหนาว
ขยายพันธุ์---ด้วยการทับกิ่ง ปักชำและตอนกิ่ง

แก้ว/Murraya paniculata

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Murraya paniculata (L.) Jacq.(1820)
ชื่อพ้อง---Has 16 Synonyms
---Basionym: Chalcas paniculata L.(1767)
---Murraya exotica L.(1771)
---Murraya omphalocarpa Hayata.(1913)    
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2510469?ref=tpl2
ชื่อสามัญ---Andaman Satinwood, China Box Tree, Mock Orange, Orange jasmine, Cosmetic Bark Tree
ชื่ออื่น--- จ๊าพริก (ลำปาง), แก้วลาย (สระบุรี), แก้วขี้ไก่ (ยะลา), แก้วพริก ตะไหลแก้ว (ภาคเหนือ), แก้วขาว (ภาคกลาง), กะมูนิง (มลายู-ปัตตานี) ;[ASSAMESE: Kamini-kanchan.];[BENGALI: Kamini.];[BRAZIL: Falsa-murta, Murta, Murta de cheiro.];[CAMBODIA: Chheu kev (Central Khmer).];[CHINESE: Guo mai shuang gao la, Jiu li xiang, Kau lei heung, Qian li xiang, Yue ju.];[CUBA: Boj de Persia, Box de Persia, Jazmín, Jazmín de Persia, Maraya, Mirto criollo, Muralla, Murallera, Muraya, Murraya.];[CZECH: Tlustoslupka latnatá, Muraja.];[DANISH: Rosenjasmin.];[DOMINICAN: Azahar, Azahar de jardín, Azar, Jazmín de azahar.];[FRENCH: Buis de Chine, Bois jasmin, Oranger jasmin, Bois de satin.];[GERMAN: Orangenraute, Jasmin-Orangenraute.];[HAITI: Buis, Byrte.];[HINDI: Kaaminee.];[INDIA: Angara kina, Angarakana gida, Ban mallika, Gacharisha, Kadu, Kamini, Kamini kusum, Kamini marchula, Kamini-kanchan, Karibevu, Katae-konci, Kattukariveppu, Kattu-karuveppilai, Konji, Kunti, Mar chula, Maramulla, Nagagolunga, Pandari, Shettithymaram.];[INDONESIA: Kemuning (Jawa); Kamuning, Jenar (Sunda); Kemoning, Kajeni (Bali); Kamoneng (Madura); Kamunieng (Minangkabau); Kajoe hamoening boenga (Sumatra); Kayu gading.];[JAPANESE: Gekkitsu, Shiruku-jasumin, Tsukitachi, Inutsuge, Kuribana.];[LAOS: Keo.];[MALAYSIA: Djenar, Kamuning, Kemuning Lada.];[MYANMAR: Yuzana.];[PHILIPPINES: Banasi, Banati.];[PORTUGUESE: Falsa-murta, Jasmim laranja, Murta.];[SINGAPORE: Burmese boxwood, China box, Chinese box, Mock lime, Orange jasmine.];[SPANISH: Jazmín, Naranjo jazmín (Espanol); Chalcas, Mirto.];[SWEDISH: Doftruta.];[THAI: Kaew, Kaew khao (central); Kaew lai (Saraburi); Kaew khi kai (Yala); Kaew phrik, Talai kaew (northern).];[USA: Chalcas, Cosmetic-bark-tree];[VIETNAM: Nguyệt quất, Nguyệt quới.].
ชื่อวงศ์---RUTACEAE
EPPO Code---MUYPA (Preferred name: Murraya paniculata.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Murraya' ตั้งชื่อตามชื่อ Johann Andreas (Anders) Murray (1740– 1791) นักพฤกษศาสตร์และนายแพทย์ชาวสวีเดน ; ชื่อสายพันธุ์ 'paniculata' หมายถึงช่อดอกที่มีกิ่งก้านหรือ cymose inflorescence.
เขตกระจายพันธุ์---จีนตอนใต้, ไต้หวัน, อนุทวีปอินเดีย (อินเดีย, เนปาล, ปากีสถาน ศรีลังกา), เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (กัมพูชา ลาว พม่า ไทย เวียดนาม อินโดนีเซีย มาเลเซียและฟิลิปปินส์) และออสเตรเลีย(ควีนส์แลนด์เหนือและออสเตรเลียตะวันตกตอนเหนือ)

Murraya paniculata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ส้ม (Rutaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Nikolaus Joseph Freiherr von Jacquin[1727–1817) นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาด้าน การแพทย์เคมีและพฤกษศาสตร์ ชาวเนเธอร์แลนด์ ในปี พ.ศ.2363
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เติบโตจาก อินเดีย ปากีสถานและศรีลังกาไปยังภาคใต้ของจีนไทยและมาเลเซียขยายไปถึงไต้หวันและหมู่เกาะ Ryukyu ของญี่ปุ่น, ฟิลิปปินส์, อินโดนีเซียและนิวกินี และไปยังตอนเหนือของออสเตรเลียและโอเชียเนียทางตะวันตกเฉียงใต้ พบได้ทั่วไปตามป่าเบญจพรรณและกึ่งป่าดิบเขา ซึ่งขณะนี้กระจายไปทั่วโลกผ่านการเพาะปลูก พบตั้งแต่ระดับน้ำทะเลใกล้ถึงระดับความสูง 1,300 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มยืนต้นถึงต้นไม้ขนาดเล็ก เปลือกต้นแตกเป็นร่องตามยาวและมักบิดเวียน ขนาดและความสูงเมื่อโตเต็มที่โดยไม่ตัดแต่งจะกลายเป็นต้นไม้ใหญ่สูงได้ ถึง 8-10 เมตร วัดรอบต้นได้ 80 ซม.ใบประกอบแบบขนนกปลายใบคี่ (imparipinnate) มีใบย่อย 5-9 ใบรูปรีเรียงสลับจากเล็กไปหาใหญ่ แผ่นใบสีเขียวเข้มเป็นมัน ที่ใบมีต่อมน้ำมัน ดอกเป็นดอกช่อสีขาว ออกเป็นข่อสั้นๆ ตามซอกใบ กลีบเลี้ยงสีเขียวขนาดเล็กมี 5 แฉก ติดอยู่ทนจนถึงเป็นผล กลีบดอกมี 5 กลีบ ปลายกลีบมนหรือเรียวแหลม  ดอกแก้วเวลาบานพร้อมกันจะดูขาวสะพรั่งทั้งต้นส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ดอกบานวันเดียวแล้วร่วง ผลรูปรียาว 12–14 มม.เมื่อแก่เปลือกมีสีแดงอมส้ม แต่ละผลมี 1-2 เมล็ด  
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัดถึงมีร่มเงาบางส่วนและมีที่กำบังจากลมแรง ชอบดินหินปูนที่อุดมสมบูรณ์โดยมีค่า pH 6.6-7.5 สามารถทนต่อดินทุกประเภทที่มีการระบายน้ำได้ดี
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไส้เดือนฝอยในดินและแมลงหวี่ขาว/ ราดำ เป็นสายพันธุ์ที่น่าเป็นห่วงสำหรับประเทศที่ปลูกส้ม เนื่องจากเป็นหนึ่งในโฮสต์ของDiaphorina citriซึ่งเป็นพาหะของเชื้อโรคที่ก่อให้เกิด 'citrus greening disease' หรือ 'huanglongbing'

ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้พุ่มถึงต้นไม้ขนาดเล็กที่ใช้ทั่วโลกในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนเป็นไม้ประดับและภูมิทัศน์ สามารถปลูกเป็นบอนไซได้ สำหรับอุตสาหกรรมการจัดสวน มีจำหน่ายในเรือนเพาะชำ ร้านค้า และจำหน่ายทางอินเทอร์เน็ต
-ใช้เป็นยา ใช้กันอย่างแพร่หลายในเอเชียและแอฟริกาในการแพทย์แผนโบราณ นอกจากนี้ยังใช้เป็นยาโดยชุมชนพื้นเมืองในอเมริกาใต้ รายงานการใช้ยาสำหรับM. paniculataได้แก่ ยาแก้ปวด ยาสมาน ยาชูกำลัง กระตุ้นการไหลเวียนโลหิต บรรเทาอาการฟกช้ำ ขับพยาธิตัวตืด เพิ่มและควบคุมการไหลเวียนของประจำเดือน ส่งเสริมการคลอด และรักษาอาการท้องมาน ท้องร่วง เบาหวาน ปวดฟัน ปวดท้อง บาดแผล ฟกช้ำ กระดูกหัก บวม, ระคายเคืองผิวหนัง, เริม, โรคบิดและงูพิษกัด
-อื่น ๆแก้วเป็นไม้ดอกหอมที่เรารู้จักกันดีมานานแล้ว และยังเป็นต้นไม้ในวรรณคดีไทยที่กล่าวถึงอยู่เสมอ ในสมัยก่อนแก้วมีเนื้อไม้ที่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจด้วย นิยมนำมาทำไม้เท้า ด้ามปืน ฝักมีด ด้ามร่ม คันซออู้ ซอด้วง เพราะเนื้อไม้ของแก้วแน่นเหนียว ลวดลายสวยงาม พ่อค้าไม้จะรู้จักแก้วในชื่อ Andaman Satinwood หรือแปลเป็นไทยได้ว่า "ไม้เนื้อแพรแห่งอันดามัน"
-น้ำมันหอมระเหยใช้สำหรับน้ำหอมและเครื่องสำอาง
** การพูดคุยส่วนตัว ความลับเล็กๆ เคี้ยวใบแก้วแล้วตัวจะร้อนรุมเหมือนเป็นไข้ ทั้งที่สบายดี ใช้เป็นมารยาของคนแกล้งป่วย
ระยะออกดอก/ติดผล---ออกดอกตลอดปี ; มิถุนายน-มีนาคม (ในออสเตรเลีย) ; เมษายน-ตุลาคม/เมษายน-กุมภาพันธ์ (ในจีน )
ขยายพันธุ์---โดยเพาะเมล็ด และตอนกิ่ง ปักชำ

นี่ เป็นแก้วหิมาลัย ชื่อวิทยาศาสตร์เหมือนกันกับแก้วขาว หรือเรียกแก้วหิมาลัยอีกชื่อว่าแก้วพวง ลักษณะแตกต่างจากแก้วขาวคือ ใบใหญ่กว่าและปลายใบกลมมนกว่า  ถึงดอกจะเล็กกว่าแต่ก็ออกดอกดกมากๆ กลิ่นก็หอมแรงกว่าด้วย นอกจากนี้ยังมียังมีรูปผลของแก้วแคระ ที่มีใบเล็กและดอกเล็กอีกด้วยรูปล่างนี่ล่ะ

ทิวา/Cestrum diurnum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Cestrum diurnum L.(1753)
ชื่อพ้อง----Has 20 Synonyms
---Cestrum album Ferrero ex Dun.(1852)
---Cestrum diurnum var. marcianum G.R.Proctor.(1977)
---Cestrum diurnum var. odontospermum (Jacq.) O.E.Schulz.(1910)
---Cestrum diurnum var. portoricense O.E.Schulz.(1908)
---Cestrum diurnum var. venenatum (Mill.) O.E.Schulz.(1910)
---Cestrum fastigiatum Jacq. (1798)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2713430
ชื่อสามัญ---Din Ka Raja, Day Cestrum, Day jessamine, Day queen, Chinese Inkberry, Day jessamine, Day-blooming cestrum.
ชื่ออื่น ---ทิวา, ทิวาราตรี (ทั่วไป); [CUBA: Amenoche; Galán de día; Jazmín de día.];[DOMINICAN: Rufiana.];[FIJI: Thauthau.];[GERMAN: Taghammerstrauch.];[GUAM: Tintanchina.];[HINDI: Din ka raja.];[INDIA: China berry; Day jasmine.];[JAMAICA: Wild jasmine.];[MAORI (Cook Island): Ariki-va'ine.];[PAKISTAN: Din-ka-raja.];[SPANISH: Dama de día, Galán de día, Hierba santa, Rufiana, Saúco tintóreo.];[SWEDISH: Vit juvelbuske.];[THAI: Thiwa, Thiwa-Ratree (general).];[TONGA: Vaitohi.];[USA/HAWAII: Makahala.].
ชื่อวงศ์ ---SOLANACEAE
EPPO Code---CEMDI (Preferred name: Cestrum diurnum.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---เวสต์อินดีส คิวบา จาเมกา เปอร์โตริโก แอฟริกาใต้ เกาะต่าง ๆในมหาสมุทรแปซิฟิก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Cestrum' มาจากภาษาะติน 'Cestron' หมายถึงหอก โดยอ้างอิงถึงใบไม้ ; ชื่อสามัญ ในภาษา อุรดูและฮินดี เรียกว่า Din ka Raja แปลว่า King of the day
Cestrum diurnum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะเขือ (Solanaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน ในปี พ.ศ.2296

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในคิวบา จาเมกาและเปอร์โตริโก มันถูกนำมาใช้เป็นไม้ประดับในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของโลกและตอนนี้สามารถพบได้ในอินเดียและแอฟริกาใต้บนเกาะต่าง ๆ ในมหาสมุทรแปซิฟิกและทั่วอเมริกาเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน เติบโตในพื้นที่ที่ถูกรบกวน ทุ่งหญ้า ริมถนนและในป่าทุติยภูมิ ที่ระดับความสูง 0-1,554 เมตร
-ในฟลอริดา (สหรัฐอเมริกา), C. diurnumมีมากมายในพื้นที่ที่ถูกรบกวน มันถือเป็น“ ภัยคุกคามที่ร้ายแรง” ต่อพื้นที่ธรรมชาติในฟลอริดาตอนใต้และมีการบุกรุกชายฝั่งทะเลซึ่งสามารถก่อตัวขึ้นเป็นดงหนาทึบ
ลักษณะ เป็นไม้ พุ่มสูง 2-3 เมตร เปลือกต้นสีน้ำตาลเป็นปุ่มปมเล็ก ใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับรูปหอกใบแคบ กว้าง 2-5 ซม.ยาว 5-10 ซม. ขอบใบเป็นคลื่น ผิวใบเรียบเป็นมันทั้งสองด้าน ดอกออกเป็นช่อกระจาย สีขาว มีดอกย่อย 15-20 ดอกโคนกลีบดอกเป็นหลอดยาว 1ซม.ปลายแยกเป็น 5-6 กลีบ เมื่อบานขนาด 6-8 มม. มีกลิ่นหอมแรงในเวลากลางวัน บานอยู่ได้ 2-3 วันแล้วจึงโรย ผลเบอร์รี่รูปไข่ค่อนข้างกลม สีเขียว สุกสีม่วงไปจนถึงสีดำอมน้ำเงินมันวาว เปลือกนิ่ม ยาว 7 มม.มี 4-14 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด สามารถทนต่อร่มเงา ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำได้ดี ทนต่อดินทุกสภาพช่วงชีวิตอยู่ได้ 5-10ปี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นำมาใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นไม้ประดับสำหรับรูปลักษณ์ที่สวยงาม, ขนาดปานกลาง, ความง่ายในการเพาะปลูก, และดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม สามารถปลูกเป็นไม้กระถาง หรือปลูกลงสนามกลางแจ้ง
-อื่น ๆ มีรายงานว่าใบเป็นแหล่งของวิตามิน D3
รู้จักอันตราย---เป็นหนึ่งในสามพืชไร่ที่มีไกลโคไซด์ของสารเมตาโบไลต์วิตามินดี 1,25-dihydroxycholecalciferol aka 1,25-OHD3 การบริโภคไกลโคไซด์ 1,25-OHD3 โดยสัตว์กินหญ้าทำให้เกิดความเป็นพิษของวิตามินดีส่งผลให้เกิดแคลเซียมในเนื้อเยื่ออ่อนสะสมมากเกินไปhttp://poisonousplants.ansci.cornell.edu/toxicagents/calglyco.html พ.ศ. 2564 Cornell Dept. of Agriculture and Life Sciences: Department of Animal Science: "Plants Poisonous to Livestock"
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2014)
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---ด้วยการตอนกิ่งและปักชำ

ราตรี/Cestrum Nocturnum

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Cestrum nocturnum L.(1753)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms
---Cestrum graciliflorum Dunal.(1852).
---Cestrum suberosum Jacq.(1804)
---Chiococca nocturna Jacq.(1760)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2713666
ชื่อสามัญ---Night Cestrum , Night-Blooming Jasmine, Queen Of The Night, Night-blooming cestrum, Raatrani
ชื่ออื่น---ราตรี (ทั่วไป), หอมดึก ;[BENGALI: Hasnahana.];[CHINESE: Ye xiang mu, Ye xiang shu.];[CONGO: Dondoko.];[COSTA RICA: Zomillo.];[CUBA: Galan de noche, Fedora, Jasmin de noche.];[DOMINICAN REPUBLIC: Rufiana, Jazmin de noche.];[EL SALVADOR: Palo hediondo.];[FRENCH: Jasmin de nuit, Galant de nuit.];[GERMAN: Nacht jasmin, Nacht-hammerstrauch.];[GUATEMALA: Galan de noche, Reina de la noche.];[HAITI: Lilas de nuit, Jasmin de nuit.];[HINDI: Raat ki rani.];[ITALIAN: Galante de notte.];[JAPANESE: Yakokwa.];[MALAY: Sedap malam.];[MARATHI: Raatraani.];[MYANMAR: Nya-hmwe-pan, Saung-taw-ku.];[PHILIPPINES: Dama de noche (Tag., Span.).];[PORTUGUESE: Dama-da-noite, Jasmin da noita, Jasmineiro-de-noite.];[SPANISH: Dama de la noche, Huelo do noche, Heirba hedionda, Galan de tarde.];[SWEDISH: Vit nattjasmin.];[THAI: Ratree (general), Hom duek.];[TONGA: Laukau po'uli.];[USA/Hawaii: 'Ala aumoe, Kupaoa, Onaona lapana.].
ชื่อวงศ์---SOLANACEAE
EPPO Code---CEMNO (Preferred name: Cestrum nocturnum.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง (เม็กซิโกถึงเวเนซุเอลา) ; อเมริกาใต้ (เวสต์อินดิส)
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Cestrum' มาจากภาษาะติน 'Cestron' หมายถึงหอก โดยอ้างอิงถึงใบไม้ ; ชื่อสายพันธุ์ 'nocturnum' หมายถึงนิสัยของสายพันธุ์ในการเปิดดอกไม้ขนาดเล็กที่มีกลิ่นแรงในเวลากลางคืน
Cestrum nocturnum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะเขือ (Solanaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน ในปี พ.ศ.2296
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอเมริกากลาง (เม็กซิโกถึงเวเนซุเอลา) และหมู่เกาะอินเดียตะวันตก มีการแนะนำและปลูกกันอย่างแพร่หลายในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน รวมทั้งออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ แอฟริกาใต้ ทางตอนใต้ของจีน และทางตอนใต้สุดของสหรัฐอเมริกา และแพร่ระบาดมีลักษณะรุกรานในหลายพื้นที่ เช่น ฮาวาย หมู่เกาะคุก ฟิจิ เฟรนช์โปลินีเซีย ซามัวตะวันตก ตองกา นิวแคลิโดเนียและนิวซีแลนด์ เติบโตในป่าชื้นหรือเปียกรวมทั้งบริเวณริมฝั่ง ป่าทุติยภูมิ และป่าที่ราบลุ่มหนาแน่น พุ่มไม้เตี้ย และพื้นที่เปิดโล่ง ทั้งทางธรรมชาติและที่ไม่เอื้ออำนวย ที่ระดับความสูง 100-2,600 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มยืนต้น มีขนาดต้นสูง 2-4 เมตร แตกกิ่งก้านสาขามาก พุ่มใบหนา ต้นและใบมีกลิ่นเหม็นเขียว เปลือกต้นสีเทาอ่อนปนขาว ใบเดี่ยวออกเวียนสลับรูปรี กว้าง 4-6 ซม.ยาว 8-15 ซม.ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ขอบใบเรียบ ผิวใบด้านบนสีเขียวเข้ม ก้านใบยาว 0.8 ถึง 2 ซม.ดอกออกเป็นช่อกระจะสีขาวอมเขียว ออกดอกตามยอดและตามข้อต้นโคนก้านใบ ช่อดอกยาว 8-15 ซม.มีดอกย่อยจำนวนมาก กลีบเลี้ยงสีเขียว รูปถ้วย โคนเกลีบดอกเชื่อมติดกัน เป็นหลอดแคบๆ ยาว 2-2.5 ซม.ปลายแยกเป็น 5 แฉก ดอกย่อยบานไม่พร้อมกันดอกบานเต็มที่กว้าง 0.8-1.3 ซม.ผลค่อนข้างกลม สีขาวขุ่น ฉ่ำน้ำขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.8-1ซม.มีเมล็ดทรงรี 5–8 เมล็ด ยาว 3.5–4 มม.ดอกราตรีจะมีกลิ่นหอมจัดและหอมไกลในเวลากลางคืน พอเช้าดอกที่บานจะร่วงหมด และดอกตูมจะบานใหม่ในคืนต่อๆไปกลิ่นของดอกราตรีจะส่งกลิ่นรุนแรงมากถ้าได้ กลิ่นหรือสูดดมใกล้ๆ อาจทำให้วิงเวียนและไม่สบายได้ ควรปลูกให้ห่างที่พักพอประมาณ ไม่อย่างนั้นในช่วงออกดอกเต็มต้นจะส่งกลิ่นแรงมากในตอนกลางคืน อาจทำให้ปวดศรีษะไม่สบายกันทั้งบ้าน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด สามารถทนต่อร่มเงา ดินร่วน, ดินร่วนปนทราย ระบายน้ำได้ดี โดยมีค่า pH เป็นกลางที่ 6.6 ถึง 7.5 สามารถปรับให้เข้ากับชนิดของดินและสภาพต่างๆ ได้ แต่มีความทนทานต่อเกลือและน้ำขังต่ำ
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ปลูกในภูมิภาคกึ่งเขตร้อนเพื่อเป็นไม้ประดับสำหรับดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมมากในตอนกลางคืน ในแถบเขตร้อนของแอฟริกาตะวันตกและอเมริกาตะวันออกรวมถึงหมู่เกาะแคริบเบียนต้นไม้จะถูกใช้เป็นยาและในพิธีกรรมทางศาสนา
-ใช้เป็นยา ส่วนที่ใช้ ใบ,ผล ใช้ในการรักษาโรคลมชัก, ฮิสทีเรีย, หงุดหงิดและอาการกระตุก
-ในเม็กซิโกสารสกัดจากพืชใช้เป็น antispasmodic และการรักษาโรคลมชัก
-ใน Antiles ผล ใช้สำหรับรักษาโรคลมชัก
-ในอินเดียคน Malasar ใช้น้ำผลไม้สำหรับต้อกระจก
-อืน ๆ ดอกไม้มีกลิ่นหอมใช้สำหรับทำน้ำหอม
-น้ำมัน ใช้เป็นยาขับไล่ยุง
ความเชื่อ/พิธีกรรม---หากนำเอาต้นและดอกราตรีเข้าไปให้คนในท้องถิ่นของอำเภอกุดชุม หรือ ในเขตลุ่มน้ำลำห้วยแกว (ลำห้วยแบ่งเขตอุบลราชธานีกับร้อยเอ็ด)คนเฒ่าคนแก่แถบนั้นจะบอกทันทีว่า ต้นไม้ต้นนี้ชื่อ "หอมดึก" เป็นพันธุ์ไม้ป่าในท้องถิ่นและหาง่าย ชาวบ้านแถวนั้น นิยมใช้เป็นดอกไม้ในประเพณี " แห่ดอกไม้"เป็นประจำอยู่ทุกปีนานแล้ว
-ในอินเดีย ดอกไม้ใช้เป็นเครื่องถวายแด่พระอิศวรและพระพิฆเนศ ใน Kathmandu หมอชาว Napalese ใช้ใบไม้และดอกไม้เป็นเครื่องประกอบพิธีกรรม ดอกไม้สดใช้กินและดอกไม้ทอดรมควันเพื่อรักษาพลังจิตวิญญาณ
- ในเวสต์อินดีสพืชใช้เป็นยาเสน่ห์
รู้จักอันตราย---รายงานความไวต่อการหายใจหรือโรคหอบหืดที่มีการระคายเคืองของจมูกและลำคอปวดศีรษะและคลื่นไส้หลังจากสัมผัสกับกลิ่นอันรุนแรงของดอกไม้ -การกลืนกินชิ้นส่วนพืชโดยเฉพาะผลไม้มีรายงานว่าทำให้เกิดไข้, ชีพจรเต้นเร็ว, น้ำลายไหล, โรคกระเพาะ, อาการประสาทหลอน, อัมพาต-เป็นพิษต่อปศุสัตว์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
ระยะออกดอก---ออกดอกเป็นระยะตลอดปี
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำรากและลำต้น

ราตรีสีทอง/Cestrum aurantiacum.

ชื่อวิทยาศาสตร์---Cestrum aurantiacum Lindl.(1844).
ชื่อพ้อง---Has 14 Synonyms    
---Cestrum auriculatum Ruiz & Pav.(1799)
---Habrothamnus aurantiacus (Lindl.) Regel.(1850)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/814910-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Yellow Jasmine, Orange Cestrum, Orange jessamine, Orange Flowering Jessamine.
ชื่ออื่น---ราตรีสีทอง (ทั่วไป) ;[AFRIKAANS: Oranjesestrum.];[BRAZIL: Coerana.];[CHINESE: Huáng huā yè xiāng shù, Huáng huā yáng sùxīn.];[FRENCH: Jasmin du Guatemala.];[GERMAN: Goldgelber Hammerstrauch.];[JAPANESE: Kichouji.];[PORTUGUESE: Cestro-amarelo.];[SPANISH: Cestrum amarillo, Cestrum naranja, Dondiego de noche, Hierba santa anaranjada, Jazmín naranja.];[SWEDISH: Gul juvelbuske.];[THAI: Ratree si thong (general).].
ชื่อวงศ์---SOLANACEAE
EPPO Code---CEMAU (Preferred name: Cestrum aurantiacum.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกาเหนือ: เม็กซิโก, อเมริกากลาง: คอสตาริกา, กัวเตมาลา, ฮอนดูรัส, นิการากัว หมู่เกาะเวสต์อินดิส
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Cestrum' มาจากภาษาะติน 'Cestron' หมายถึงหอก โดยอ้างอิงถึงใบไม้ ; ชื่อสปีชีส์ "aurantiacum" มาจากคำภาษาละติน 'aurantiacus' = สีส้ม อ้างอิงถึงดอกไม้ของสายพันธุ์นี้บางครั้งมีสีส้มเหลือง
Cestrum aurantiacum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์วงศ์มะเขือ (Solanaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย John Lindley(1789-1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2387
ราตรีสีทองเป็นไม้จำพวกเดียวกับราตรีและอยู่ในวงศ์เดียวกันกับมะเขือ ชื่อของไม้วงศ์นี้นักพฤกษศาสตร์ เรียกอีกแบบหนึ่งว่า The Nightshade Family

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอเมริกากลาง (คอสตาริกา กัวเตมาลา ฮอนดูรัส เม็กซิโก เวเนซุเอลา และนิการากัว) แนะนำในเทือกเขาหิมาลัย, บังคลาเทศ, จีน, มาเลเซีย, แอฟริกา (ตะวันออกไปใต้), ออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์ เติบโตในป่ากึ่งป่าดิบชื้น และป่าที่แห้งแล้ง ที่ระดับความสูง 1,000-2,000 เมตร สายพันธุ์นี้ถือว่ารุกรานในสวาซิแลนด์ (แอฟริกา)
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มยืนต้นขนาดใหญ่แต่ก็สามารถเป็นเถาวัลย์ (Climbing)หรือต้นไม้ขนาดเล็กได้  สูงได้ถึง 0.9-3 เมตร เปลือกต้นสีเทาอมขาว แตกกิ่งก้านเล็กๆจำนวนมาก กิ่งก้านเป็นเหลี่ยม ลำต้นและใบมีขนบางๆ ช้ำง่ายมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ ใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับรูปขอบขนานแกมใบหอก ยาว 8-12 ซม.กว้าง 7 ซม.ปลายใบเรียวแหลม ผิวใบเรียบเป็นมัน สีเขียวอ่อน ดอก ออกเป็นช่อตามยอดหรือง่ามใบเรียงติดกันเป็นกลุ่มหนาแน่นตามก้าน ช่อดอกสีเหลืองทองเป็นกรวยยาว 8-15 ซม. มีดอกย่อยจำนวนมาก โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายดอกแตกออกเป็นปากแตร5กลีบ ขนาดดอกเมื่อบาน 0.6-1 ซม.มีกลิ่นหอม ผลกลมขนาดเล็กสีขาว
ข้อกำหนดด้านสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด แสงแดดรำไร ทนต่อร่มเงา เป็นไม้ที่ชอบแสงแดดจัดแต่ต้องอยู่ในสภาพดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์ชุ่มชื้นพอประมาณ ไม่แฉะและไม่แล้งจนเกินไปเพราะรากของราตรีสีทองบอบบางไม่แข็งแรงเหมือนรากต้นไม้อื่น ถ้าแฉะนานเกินควรรากจะเน่า และถ้าแล้งนานเกินไปรากก็จะแห้ง ตายเหมือนกัน
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับลงแปลงกลางแจ้งหรือร่มรำไรและปลูกเป็นไม้กระถาง
รู้จักอันตราย-เป็นพิษต่อปศุสัตว์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม การกินผลดิบเป็นอันตรายต่อแกะ และใบสามารถนำไปสู่พิษที่ไม่ร้ายแรงได้
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะออกดอก---ออกดอกเป็นระยะตลอดปี
ขยายพันธุ์---ตอนกิ่ง ปักชำ

ราตรีสวรรค์/Clerodendrum calamitosum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Clerodendrum calamitosum L.(1767)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms
---Clerodendrum fastigiatum (W.Hunter ex Ridl.) H.J.Lam.(1919)
---Volkameria alternifolia Burm.f.(1768)
---Volkameria fastigiata W.Hunter ex Ridl.(1909)    
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:861967-1#synonyms
ชื่อสามัญ---White Butterfly
ชื่ออื่น---ราตรีสวรรค์ (ทั่วไป); [CHINESE: Huàshí shù.]; [INDONESIA: Kembang bugang, Keci beling, Keji beling (Jawa); Kayu gambir (Sumatera).];[THAI: Ratree sa wan (general).];[VIETNAM: Ngọc nữ Cúc Phương.].
ชื่อวงศ์  ---LABITAE (LAMIACEAE)
EPPO Code---CLZCA (Preferred name: Clerodendrum calamitosum.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---หมู่เกาะอันดามัน, เกาะบอร์เนียว, กัมพูชา, ชวา, หมู่เกาะซุนดาน้อย, มาลายา, มาลูกุ, เกาะนิโคบาร์, ฟิลิปปินส์, สุลาเวสี, สุมาตรา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Clerodendrum'  มาจากคำภาษากรีก "kleros" ซึ่งหมายถึงโอกาสและ "dendron" หมายถึงต้นไม้'; ชื่อส ปีชีส์ ฉายา 'calamitosum'  หมายถึงความหายนะหรือทำให้สูญเสีย
Clerodendrum calamitosum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเพรา (Lamiaceae หรือ Labiatae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน ในปี พ.ศ.2400
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอินโดจีน (กัมพูชา), มาเลเซีย (สุมาตรา, มาลายา, บอร์เนียว, ชวา, สุลาเวสี, ฟิลิปปินส์มาลูกุ, เกาะนิโคบาร์,) เปิดตัวในอินเดีย หมู่เกาะอันดามัน ตรินิแดด-โตเบโก เติบโตในสภาพอากาศที่แห้งแล้งบริเวณชายป่า ริมถนน และในที่ร่มที่ระดับความสูง 1,750 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก สูง 1-2 เมตร แตกกิ่งมากทรงพุ่มแน่น เปลือกต้นสีเทาอมม่วง ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามแต่ละคู่ตั้งฉากกัน รูปขอบขนาน ขนาดใบกว้าง 3-15 x 1.5-8 ซม.ปลายใบมนหรือแหลม ขอบใบจักฟันเลื่อยซ้อน ดอกสีขาวออกเป็นกระจุกแยกแขนงที่ซอกใบและปลายกิ่ง ดอกย่อยจำนวนมากมีกลิ่นหอม ก้านดอกยาวประมาณ 0.5-1 ซม.โคนกลีบเลี้ยงเชื่อมติดกัน สีเขียว ปลายแยก 5 แฉก สีแดงคล้ำ กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดแคบยาว ปลายแยก 5 แฉก ผลกลมแข็งประมาณ 0.8 ซม.มีเมล็ดเดียวแข็ง รูปขอบขนานแกมรี สีดำ ดอกบาน 1-2 วันแล้วโรยมีกลิ่นหอมอ่อนๆในช่วงกลางวัน และหอมแรงขึ้นช่วงพลบค่ำ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด แสงแดดรำไรกึ่งร่มเงาบางส่วน ดินชื้น ระบายน้ำดี ค่า pH 6.1- 6.5 (mildly acidic) 6.6-7.5 (neutral) เวลาปลูกควรปลูกเป็นกลุ่มจะออกดอกพร้อมกันสวยงาม ควรตัดแต่งทรงพุ่มให้สม่ำเสมอหากต้นเริ่มโทรมหรือเริ่่มออกดอกน้อยลงให้ พรวนดินและใส่ปุ๋ยคอก
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ส่วนที่ใช้ ใบและราก ในอินโดนีเซีย ใช้ใบต้มรักษา โรคบิด เป็นไข้ ริดสีดวงทวาร ปัสสาวะขัด นิ่วในกระเพาะปัสสาวะ ซิฟิลิส ใช้ภายนอกสำหรับรักษา: ท้องอืด (meteorismus), แผลไหม้, ฝี, คุดทะราด, ไตอักเสบ
-พืชนี้มีคุณสมบัติทางเคมีและผลกระทบทางเภสัชวิทยา: หยุดเลือด, ทำลายนิ่วในไต ยาต้มใบมีผลทางคลินิกที่ดีในผู้ป่วยที่มีนิ่วในไตหรือกระเพาะปัสสาวะ
-ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับกลางแจ้งดอกหอม ตามสวนสาธารณะและสวนทั่วไป และสวนขนาดเล็ก
ระยะออกดอก---ตลอดปี
การขยายพันธุ์--- เมล็ด ปักชำ โน้มกิ่ง ตอนกิ่ง หน่อราก แยกต้นอ่อน

นางแย้ม/Clerodendrum chinense

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Clerodendrum chinense (Osbeck) Mabb. (1989)
ชื่อพ้อง ---Has 11 Synonyms
---Basionym: Cryptanthus chinensis Osbeck.(1757)   
---Agricolaea fragrans (Vent.) Schrank.(1808)
---Clerodendrum philippinum Schauer.(1847)
---Volkmannia japonica Jacq.(1798)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:946989-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Glory- bower, Burma Conehead, White-Rose Clerodendron, Stickbush, Hazari Mogra, Chinese Glory Bower, Honolulu rose, Lady Nugent's rose.
ชื่ออื่น---นางแย้ม ปิ้งชะมด ปิ้งช้อน ปิ้งสมุทร (เหนือ) ส้วนใหญ่ (ตะวันออกเฉียงเหนือ) ;[BRAZIL: H402ortênsia-filipina.];[CHINESE: Chong ban xiu mo li, Zhòng bàn chòu mò lì.];[FRENCH: Clérodendron de Chine.];[GERMAN: Lauben-Losstrauch, Wohlriechender Losbaum.];[HAWAII: Pīkake hohono, Pīkake pilau, Pīkake wauke.];[KOREA: Dang o dong.];[MANIPURI: Kuthap Angouba.];[MAORI (COOK ISLAND):  Pitate mama,Tiare tūpāpaku.];[MARATHI: Hazari Mogra.];[SAMAO: Losa Honolulu, Losa fiti.];[PHILIPPINES: Pelegrina (Bik., Tag.); Higantong (Bis.); Sabuka (Ig.).];[PORTUGUESE: Clerodendron-branco-perfumado.];[SPANISH: Mil flores, Pelegrino.];[SWEDISH: Doftklerodendrum.];[TAMIL: Madras Malli, Mysore mallige.];[THAI: Naang yaem, Ping chamot, Ping son, Ping samut (Northern); San yai (North easthern).];[USA: Fragrant clerodendron.];[VIETNAMESE: Vay trang, Mo trang, Ban trang.].
ชื่อวงศ์---LABIATAE (LAMIACEAE)
EPPO Code---CLZFR (Preferred name: Clerodendrum chinense.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีนตอนใต้, อินโดจีน มาเลเซีย เนปาล, อินเดีย, บังคลาเทศ แอฟริกาตะวันออก สหรัฐอเมริกา, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, แคริบเบียน เวเนซุเอลา โบลิเวีย ปารากวัย อาร์เจนตินา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Clerodendru'  มาจากคำภาษากรีก "kleros" ซึ่งหมายถึงโอกาสและ "dendron" หมายถึงต้นไม้' ; ชื่อสปีซี่ส์ 'chinense' = ของจีน
Clerodendrum chinense เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเพรา (Lamiaceae หรือ Labiatae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Pehr Osbeck (1723 –1805) เป็นนักสำรวจ นักธรรมชาติวิทยาชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย David John Mabberley (1948-) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2532

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเทือกเขาหิมาลัย อินโดจีน มาเลเซีย (สุมาตรา ชวา สุลาเวสี ฟิลิปปินส์) จีน (รวมถึงไต้หวัน) เปิดตัวในเอเชียตะวันตก อินเดีย บังคลาเทศ แอฟริกาตะวันออก สหรัฐอเมริกา (ฟลอริดา) เม็กซิโก อเมริกากลาง แคริบเบียน เวเนซุเอลา โบลิเวีย ปารากวัย อาร์เจนตินาได้รับการปลูกฝังอย่างกว้างขวางเพื่อใช้เป็นไม้ประดับต้นไม้มีความก้าวร้าวและแพร่กระจายอย่างอิสระโดยใช้หน่อ มันมีแนวโน้มที่จะหลบหนีจากการเพาะปลูกได้อย่างง่ายดายกลายเป็นวัชพืชในภูมิอากาศที่เหมาะสม มันกลายเป็นที่แพร่หลายไปทั่วเขตร้อน พบได้ในทุ่งหญ้าริมถนนริมตลิ่งแม่น้ำและป่าทึบ ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเล 750–1,560 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ พุ่มเนื้ออ่อนสูงประมาณ 1-1.5 เมตร แตกลำต้นใกล้ผิวดินจำนวนมาก แยกไปปลูกได้ เป็นวิธีขยายพันธุ์วิธีหนึ่ง นอกจากปักชำและตอนกิ่ง กิ่งก้านเป็นสี่เหลี่ยม มีขนตามลำต้นและก้านใบ มีช่องอากาศประปราย ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามรูปไข่กว้างปลายใบแหลม โคนใบรูปลิ่มหรือรูปหัวใจ มีขนนุ่มสั้นๆปกคลุมทั้งสองด้าน หลังใบสีเขียวหม่น ท้องใบสีเขียวอ่อน  ขอบใบหยักเป็นซี่ฟันห่างๆ ขนาดใบกว้าง 5-8 ซม.ยาว 10-15 ซม.ดอก ของนางแย้มสีขาวจะออกเป็นช่อกระจุกแน่นตาม ปลายกิ่ง มีดอกย่อยจำนวนมากเรียงอัดกันแน่น กลีบเลี้ยงสีม่วงแดงกลีบดอกซ้อนกัน 3-5 ชั้น แต่ละชั้นมี 5-8 กลีบ รูปไข่กลับปลายกลม อัดซ้อนกันลักษณะคล้ายมะลิซ้อน  เกสรเพศผู้และเพศเมียไม่สมบูรณ์ ไม่ติดผล ดอกทนบานอยู่ได้หลายวัน ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆช่วงกลางวันและหอมแรงขึ้นช่วงพลบค่ำ
ข้อกำหนดด้านสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด แสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำได้ดี ต้องการแสงค่อนข้างมาก ควรปลูกกลางแจ้งตัดแต่งทรงพุ่มเสมอเพื่อไม่ให้ใหญ่เกินไปจนรกทึบ หากตัดแต่งอยู่เสมอจะมีอายุยืนอยู่ได้ 2-3 ปี
ศัตรูพืช/โรคพืช---แมลงหวี่ขาว, ไรเดอร์, แมงมุมแดง และเพลี้ยแป้ง/ไม่มีโรคพืชร้ายแรง
ใช้ประโยชน์---พืชที่เก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นยา และมักจะใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ
-ใช้เป็นยา ใบใช้ประคบรักษาไขข้ออักเสบ รักษาโรคผิวหนัง รากใช้แก้ไข้ บำรุงประสาท ใช้รากฝนกับน้ำปูนใส ทารักษาเริมหรืองูสวัด รากต้มกินแก้ฝีภายใน ขับปัสสาวะ ไตพิการ-ว่ากันว่ามีการใช้อย่างประสบความสำเร็จในการรักษาโรคดีซ่าน มันถูกใช้สำหรับรักษาความหลากหลายของความผิดปกติของผู้หญิง, โรคผิวหนัง, โรคปวดเอว, ความดันโลหิตสูงและโรคดีซ่าน ยาต้มใช้ภายนอกเป็นยาฆ่าเชื้อ-ในประเทศจีนรากแห้งปรุงด้วยเนื้อหมูเพื่อรักษาผู้สูงอายุให้แข็งแรงและบรรเทาอาการปวดและตึงของกล้ามเนื้อและข้อต่อ
-ใช้ปลูกประดับ ดอกมีกลิ่นหอมแรง เหมาะกับพื้นที่ที่มีความชื้นในดินสูงที่ปลูกพันธุ์ไม้หอมชนิดอื่นไม่ค่อยได้ผล สามารถปลูกเป็นไม้ดอกหอมในกระถางได้
ได้รับรางวัล---Award of Garden Merit (AGM) จาก Royal Horticultural Society.(RHS)
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2021)
ระยะออกดอก---ตลอดปี แต่ออกดอกมากช่วงฤดูฝน
ขยายพันธุ์---ปักชำ แยกต้นอ่อนที่เกิดใหม่

พุดตาน/Hibiscus mutabilis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Hibiscus mutabilis L.(1753)
ชื่อพ้อง---Has 9 Synonyms
---Abelmoschus mutabilis (Linn.) Wall. ex Hassk.(1844)
---Hibiscus sinensis Mill.(1768)
---Ketmia mutabilis (L.) Moench.(1794)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2850227
ชื่อสามัญ---Confederate rose, Cotton Rose, Changeable-rose, Dixie rosemallow, The cotton rosemallow
ชื่ออื่น---ดอกสามสี สามผิว (ภาคเหนือ) ;[ASSAMESE: Sthalpadmo, Gula-joba.];[AYURVEDA: Sthalpadma, Sthala-Padam, Sthal-Kamal.];[BENGALI: Sthal padma, Thul padma.];[CHINESE: Mu fu rong, Fu rong hua, Shan fu rong.];[CREOLE: Shoubak.];[FRENCH: Rose confédérée.];[GERMAN: Filziger Roseneibisch.];[INDONESIAN: Ngali-ngali.];[HINDI: Sthalkamal.];[JAPANESE: Fuyoo, Fuyou.];[KANNADA: Neladavare, Bettadaavare, Chaarate, Chandrakaanthi gida, Kempu sooryakaanthi, Neladaavare, Suryakanti.];[KOREA: Bu yong.];[LAOS: Tone Phout tan.];[MALAYALAM: Chinappratti.];[MALAYSIA: Baru Landak, Botan, Bunga Waktu Besar, Laki Pukul Bini, Mati Laki Mati Bini (Malay); Waru Landak (Bahasa Indonesia); Rose Of Sharon (Eng).];[PHILIPPINES: Amapola, Mapula (Tagalog).];[PORTUGUESE: Amor-inconstante, Auroras, Rosa-de-são-francisco, Rosa-louca.];[RUSSIA: Gibiskus izmenchivyy.];[SANSKRIT: Padmacharini, Sthalapadma.];[SIDDHA/TAMIL:Irratai-vellaichembarattam, Sembarattai.];[SPANISH: Rosa algodon, Malva rosa, Palo de la reina];[SWEDISH: Föränderlig hibiskus.];[TAMIL: Sembarattai, Irattaivellaic cemparattai, Vellai cemparatta.];[TELUGU: Evening Rose.];[THAI: Phuttan (General), Sam phew (Northern).];[URDU: Gul-e-ajaib.].
ชื่อวงศ์---MALVACEAE
EPPO Code---HIBMU (Preferred name: Hibiscus mutabilis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน อินโดจีน เทือกเขาหิมาลัย อินเดีย บังคลาเทศ มาเลเซีย ญี่ปุ่น เกาหลี แคเมอรูน แซมเบีย แอฟริกาใต้ สหรัฐอเมริกา แคริบเบียน อเมริกาใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Hibiscus' มาจาก ชื่อ ภาษากรีก ἰβίσκος ( ibískos ) ;ชื่อสายพันธุ์ 'mutabilis' จากภาษาละติน = เปลี่ยนแปลงได้                                                                                                                                                         Hibiscus mutabilis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ชบา (Malvaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน ในปี พ.ศ.2296

กุหลาบเมาะลำเลิง/Pereskia grandiflora

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Pereskia grandiflora Haw.(1819)
ชื่อพ้อง---Has 9 Synonyms
---Rhodocactus grandifolius (Haw.) F.M.Knuth. (1935)  
---Cactus grandifolius Link.(1822)
---More.See all The Plant List http://www.plantlist.org/tpl1.1/record/kew-2414637
ชื่อสามัญ ---Pereskia, Rose Cactus, Pray-For-Us
ชื่ออื่น ---กุหลาบเมาะลำเลิง, กุหลาบเทียม, กุหลาบแก้ว ชมพูแก้ว ;[CHINESE: Yè xiān rén zhǎng, Mù qílín.];[ITALIAN: Cactus foglia, Cacuts rosa.];[JAPANESE: Oobakirin.];[KOREA: Namus-ipseon-injangsog.];[PORTUGUESE:  Entrada-do-baile, Ora-pro-nobis, Groselheira-das-antilhas, Groselha-dos-barbado, Groselha-da-américa, Rosa-madeira, Sem-vergonha.];[RUSSIA: Pereskiya, Peyreskiya.];[SPANISH: Guamacho morado, Quiabento, Ora pro nobis, Sabonete, Rosa-madeira.];[SWEDISH: Skär trädkaktus, Trädkaktussläktet.];[UKRAIN: Piejrieskija.];[THAI: Kuh̄lāb mor lameng, Kuh̄lāb kaew, Kuh̄lāb tieam (general).].
ชื่อวงศ์ ---CACTACEAE
EPPO Code---PKISS (Preferred name: Pereskia sp.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกาใต้: บราซิล
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล "Pereskia" เป็นเกียรติแก่ Nicholas Claude Fabre de Peiresc (1580-1637) นักธรรมชาติวิทยาและนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสโดยที่เขายังตั้งชื่ออนุวงศ์ Pereskioideae ; ชื่อสายพันธุ์ "grandifolia" ฉายาละติน สำหรับ "grandis" = "large" และ "folius" = "leaf" หมายถึงใบไม้ขนาดใหญ่
Pereskia grandiflora เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระบองเพชร (Cactaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Adrian Hardy Haworth (1767–1833) นักกีฏวิทยา นักพฤกษศาสตร์ และนักมะเร็งวิทยา ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2362

** การพูดคุยส่วนตัว ชื่อเหมือนมาจากเมืองมอญแต่จริงแล้วไม่ได้เกี่ยวกันเลย กุหลาบเมาะลำเลิงของจริงก็คือกุหลาบมอญ ที่ชาวมอญนำพาเข้าเมืองไทยมาจากเมืองมะละแหม่งฝรั่งเรียก Moulmein หรือที่ชาวมอญเขาเรียกเมาะลำเลิง ซึ่งปัจจุบันเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของสหภาพพม่า กุหลาบเมาะลำเลิงเป็นพืชในวงศ์กระบองเพชรที่แปลกสามารถออกใบได้อย่างใบไม้ธรรมดา
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิลและแพร่หลายไปทั่วเขตร้อนของทวีปอเมริกา พบในป่าแห้งและสะวันนาที่ระดับความสูง 60 - 150 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดใหญ่หรือไม้ต้นขนาดเล็กอาจสูงได้ถึง 4 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง 10-20 ซม.ลำต้นสีเทาอมน้ำตาล มีหนามแข็งสีน้ำตาลแดงตามลำต้น 1 ถึง 8 อันยาวถึง 4 ซม.แหลมมาก เรียงเป็นกระจุกหรือแผ่ออกไป โคนต้นมีเนื้อไม้ กิ่งก้านอวบน้ำ ใบหนาแข็งรูปใบทรงป้อมก้านใบสั้นติดกิ่งออกใบเวียนกันรอบต้น ขนาดใบยาว 10-20 ซม.ดอกออกเป็นช่อหนาแน่นตามปลายกิ่งดอกสีชมพู โดยปกติจะมี 10-15 ดอก แต่บางครั้งก็มี 30 หรือมากกว่า ดอกไม้มีลักษณะที่เด่นชัดและมีลักษณะคล้ายกุหลาบขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 3-5 - 4 ซม. ผลรูปสามเหลี่ยมสีแดง เขียวถึงสีเหลือง สะดือแคบและจมขนาดยาว 4-10 ซม. เมล็ดแก่สีดำมีความยาว 6 มม.และหนา 5 มม.บีบอัดด้านข้าง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งดวงอาทิตย์เต็มหรือร่มเงาบางส่วน ดินชื้นสม่ำเสมอ มีการระบายน้ำดี ค่า pH ในช่วง 6 - 7.5 สามารถอยู่รอดได้ในอุณหภูมิต่ำ ถึง -3°C.
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง มีแนวโน้มที่จะเกิดเพลี้ยแป้ง
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน บางครั้งใบไม้ที่กินได้จะถูกเก็บมาจากป่าปรุงและกินเป็นสลัดผักสด ผลหลายเมล็ดอาจติดที่ก้านดอกเดียว มันมีกลิ่นที่ดีและถือว่ากินได้เมื่อสุกเต็มที่เท่านั้น (มิฉะนั้นจะฝาดมาก)
-ใช้เป็นยา (ในอินเดีย สปีชีส์นี้ใช้ลดอาการบวม)
-ใช้ปลูกประดับ ใช้เป็นต้นไม้ป้องกันความเสี่ยง  สวน Xeriscape และปลูกเป็นไม้ประดับในสวนทั่วไป
-อื่น ๆในชนบทของบราซิล ใบ ลำต้น และผล ใช้เป็นอาหารสำหรับสัตว์
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2017)
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

กุหลาบพุกาม/Pereskia bleo

ชื่อวิทยาศาสตร์---Pereskia bleo (Kunth) DC.(1828)
ชื่อพ้อง ---Has 6 Synonyms
---Basionym: Cactus bleo Kunth.(1823)
---Rhodocactus bleo (Kunth) F.M.Knuth.(1935)
---More.See all The Plant List http://www.plantlist.org/tpl1.1/record/kew-2417642d
ชื่อสามัญ---Rose cactus, Leaf cactus, Wax rose, Bleo pereskia, Rose-coloured Pereskia, Perescia, Seven Star Needle.
ชื่ออื่น---กุหลาบพุกาม, กุหลาบเทียม (ทั่วไป);[BENGALI: Golap gactus phul.];[CHINESE: Yīng qílín, Cak Sing Cam.];[FRENCH: Péreskia bleo.];[JAPANESE: Reuenberugeria bureo.];[MALAYSIA: Jarum Tujuh Bilah.];[NICARAGUA: Auguja de arra.];[PANAMA: Naju de Culebra.];[SPANISH: Bleo, Bleo de chupa, Clarol, Chupa, Chupa melon, Najii, Naju de culebra, Naju de esoubas, Naju de espinas, Pipchuelo.];[THAI: Kuhlab phu kam (general).];[VIETNAM: Diệp long.].
ชื่อวงศ์---CACTACEAE
EPPO Code---PKISS (Preferred name: Pereskia sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---บราซิล เม็กซิโก อเมริกากลาง-โคลัมเบีย ปานามา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล "Pereskia" เป็นเกียรติแก่ Nicholas Claude Fabre de Peiresc (1580-1637) นักธรรมชาติวิทยาและนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสโดยที่เขายังตั้งชื่ออนุวงศ์ Pereskioideae ; ชื่อสายพันธุ์ "bleo" หมายถึง "ยาปฏิชีวนะ กลุ่มหนึ่งร่วมกับยาอื่นๆเพื่อรักษามะเร็งบางชนิด"
Pereskia bleo เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระบองเพชร (Cactaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Sigismund Kunth (1788–1850) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Augustin Pyrame de Candolle (1778-1841) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวิส ในปี พ.ศ.2371

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดใน โคลัมเบีย ปานามาในอเมริกากลาง เติบโตบนฝั่งทรายของแม่น้ำในป่าดิบชื้นและในป่าทุรกันดาร ที่ระดับความสูง 0-300 เมตร
ลักษณะ พันธุ์นี้จะมีกลีบดอกสีเฉดแดงส้ม ทรงพุ่มสูง 2-4 เมตร มักแตกหน่อเป็นกอ ลำต้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 15 ซม. เรียบ สีเขียวมะกอกถึงสีเทาน้ำตาล กิ่งอ่อนมีสีแดง หนามแหลม ยาว 5-10 มม.ออกใบดกเนื้อใบบางใบสีเขียวเข้ม ขนาดใบยาวได้ตั้งแต่ 6 -21 ซม. กว้าง 2-7 ซม ก้านใบยาว 2-3.5 ซม.ดอกเป็นดอกเดี่ยวกลีบซ้อนกัน 2 ชั้น กลีบดอก 12-15 กลีบ ขนาดดอกบานเต็มที่กว้าง 4-6 ซม. ผลมีเนื้อตัดปลาย ยาว 4-6 ซม.สีเหลืองเมื่อสุก เมล็ดยาว 6 มม.สีดำมันเงา
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงแดดเต็มที่หรือร่มเงาบางส่วน ใช้ดินที่ชื้น แต่มีการระบายน้ำที่ดี pH ในช่วง 6 - 7.5 สามารถอยู่รอดได้ในอุณหภูมิต่ำ ถึง -3°C
ศัตรูพืช/โรคพืช---มีแนวโน้มที่จะเกิดเพลี้ยแป้ง
ใช้ประโยชน์---ใช้กินบางครั้งใบไม้ที่กินได้จะเก็บมาจากป่าและใช้กินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา ในประเทศมาเลเซียใบใช้รักษาโรคมะเร็ง ความดันโลหิตสูง เบาหวานและโรคต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรคไขข้ออักเสบและการอักเสบ ใช้ยาต้มจากใบในอ่างน้ำอุ่นเพื่อรักษาอาการปวดกล้ามเนื้อ ใบสามารถกินดิบเป็นสลัดหรือนำมาเป็นส่วนผสมที่ต้มจากพืชสด เป็นที่เชื่อกันว่าจะมีคุณสมบัติต้านมะเร็งและยังเป็นยาสำหรับบรรเทาอาการปวดกระเพาะอาหารได้ สารสกัดจากเมทานอลิกของ P. bleo ถูกค้นพบเพื่อกระตุ้นการตายของเซลล์ในเซลล์มะเร็งเต้านม
-ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับในสวนซึ่งมีค่าสำหรับดอกไม้และผลไม้ตกแต่ง พืชชนิดนี้ยังอาจใช้เป็นรั้ว **การพูดคุยส่วนตัว สมัยก่อนนิยมปลูกกันมากเพราะดอกสวยและออกดอกดก แต่ตอนหลังคงถอดใจกันเพราะหนามแหลมที่โดนเข้าไปเจ็บจริงๆ แต่ถ้านำไปปลูกบริเวณที่กว้างริมรั้วก็กันคนได้เพราะกว่าจะลอดรั้วฝ่าดงหนาม น้ำตาคงรินหลายหยด**
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2017)
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

กุหลาบมอญ/Rosa x damascena

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Rosa x damascena Mill.(1768)
ชื่อพ้อง ---This name is unresolved.
ชื่อสามัญ --- Damask rose, Rose of Castile, Bulgarian rose, Turkish rose, Taif rose, Arab rose, Ispahan rose.
ชื่ออื่น---กุหลาบมอญ (ทั่วไป);[CHINESE: Tūjué qiángwēi.];[CZECH: Růže damašská, Růže damascénská.];[FRENCH: Rosier de Damas.];[GERMAN: Damaszener-Rose, Portland-Rose.];[IRAN: Gole Mohammadi.];[SWEDISH: Damascenerros.];[THAI: Kuhlab mon (general),].
Hybridizer : Bred by Unknown (before 1455).
Hybrid parentage---Seed: Rosa moschata Herrm. × Rosa gallica L.
Pollen: Rosa fedtschenkoana Regel
Registered or introduced---เปิดตัวในออสเตรเลียโดยTasmania Botanical Gardensในปี 1859 ในชื่อ 'Rosa damascena'
ชื่อวงศ์---ROSACEAE
EPPO Code---ROSDM (Preferred name: Rosa x damascena.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสายพันธุ์ 'damascena' หมายถึง เมืองดามัสกัสในซีเรียที่รู้จักกันในชื่อเหล็ก (เหล็กสีแดงเข้ม), ผ้า (สีดามาส) และดอกกุหลาบ
Rosa x damascena เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กุหลาบ (Rosaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Philip Miller (1691-1771) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษเชื้อสายสก็อตแลนด์ ในปีพ.ศ.2311
Rosa x damascena เป็นสายพันธุ์ลูกผสมในสมัยโบราณในตะวันออกกลาง (ส่วนใหญ่ที่กล่าวถึงในเอเชียไมเนอร์หรือเปอร์เซีย) หรือแม้กระทั่งบางแห่งในเอเชียกลางที่รู้จักกันในกรีซโบราณและโรม มันอาจถูกนำไปยังยุโรปกลางและยุโรปตะวันตก ครั้งแรกในศตวรรษที่ 12 ในช่วงสงครามครูเสดครั้งที่ 2 และ ครั้งที่สองในศตวรรษที่ 16 ในช่วงสงครามกับพวกเติร์ก
ความหลากหลาย (Varieties)
---Summer Damasks (R. × damascena nothovar. damascena)
---Autumn Damasks (R. × damascena nothovar. semperflorens (Duhamel)
Rosa × damascenaเป็นลูกผสมที่ได้มาจากRosa gallica และRosa moschata ส่วนลูกผสม (Hybrid) มี 2 วาไรตี้คือ Summer Damasks (R. × damascena nothovar. damascena)ซึ่งจะมีอายุสั้นอยู่แค่ช่วงฤดูร้อนและ Autumn Damasks ( R.×damascena nothovar. semperflorens (Duhamel) Rowley) จะมีอายุยาวนานกว่าซึ่งจะอยู่ได้ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงจนถึงฤดูหนาว

ที่อยู่อาศัย ไม่เป็นที่รู้จักในสถานการณ์จริง
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มผลัดใบ สูงได้ถึง 2.2 เมตร ลำต้นมีหนามแหลมและขนแปรงแข็ง ใบประกอบแบบขนนก 5-7ใบ ดอกขนาดใหญ่ ฉูดฉาดและมีสีสัน มีสีชมพู ,สีแดงเข้ม ผลกลมหรือรูปไข่มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 25 มม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ความชื้นสม่ำเสมอ ค่า pH ที่เป็นกลาง ระบายน้ำได้ดี สามารถทนต่ออุณหภูมิได้ถึง -30°c
ใช้ประโยชน์---** การพูดคุยส่วนตัว นี่คือกุหลาบเมาะลำเลิงตัวจริง แต่ชื่อสามัญกับชื่อวิทยาศาสตร์มันกลับบอกว่าเป็นกุหลาบแขกมากกว่ากุหลาบมอญ ซึ่งพันธุ์แท้ดั้งเดิมมีด้วยกันสองสีเท่านั้นคือสีแดงกับสีชมพูมีกลิ่นหอมแรงตลอดวัน ชาวอินเดียโบราณได้สกัดเอาไปทำน้ำหอมกลิ่นกุหลาบได้ก่อนใครๆในโลก หัวน้ำหอมชนิดนี้สกัดมาจากกุหลาบมอญมีชื่อทางการค้าว่า Otto of Rose Bulgarian สำหรับอีกชื่อหนึ่งที่เราเคยได้ยินกันก็ คือยี่สุ่น แต่อาจไม่รู้ว่าต้นไหน ที่จริงแล้วยี่สุ่นก็เป็นกุหลาบจำพวกหนึ่งที่เรียกกันว่า กุหลาบมอญ นี่เอง** เป็นพันธุ์ลูกผสมสายพันธุ์จากพันธุ์ที่กว้างขวางของดอกกุหลาบและเป็นหนึ่งในดอกกุหลาบในวัฒนธรรมที่เก่าแก่ที่สุดและมีความสำคัญมากที่สุดที่มีการใช้อย่างกว้างขวางในพืชสวนประดับ เครื่องสำอาง อาหารและยา
-ใช้กิน ดอกกุหลาบสีแดงใช้ในการปรุงอาหารเป็นส่วนผสมเครื่องปรุงหรือเครื่องเทศ ใช้เป็นส่วนผสมในเครื่องเทศโมร็อกโก " ras el hanout " น้ำกุหลาบและกุหลาบป่นใช้ในอาหารเปอร์เซียอินเดียและตะวันออกกลาง ทั้งดอกไม้หรือกลีบดอกยังใช้ในชาสมุนไพร "zuhurat" การใช้งานที่นิยมมากที่สุดอยู่ในเครื่องปรุงของขนม เช่น ไอศครีม, แยม, Turkish delights, พุดดิ้งข้าว, โยเกิร์ต ฯลฯ เมล็ดเป็นแหล่งที่ดีของวิตามินอีมันสามารถบดเป็นผงและผสมกับแป้งหรือเพิ่มอาหารอื่น ๆ เป็นอาหารเสริม (หลังจากแน่ใจว่าได้ลบขนออกจากเมล็ด)
-ใช้เป็นยา ใช้ในการแพทย์แผนโบราณ ได้แก่ การรักษาอาการปวดท้องและหน้าอกเสริมสร้างความแข็งแรงของหัวใจ การรักษาอาการเลือดออกประจำเดือนและปัญหาการย่อยอาหาร การลดการอักเสบโดยเฉพาะคอ- ชนเผ่าอินเดียนในอเมริกาเหนือใช้ยาต้มจากรากเป็นยาแก้ไอเพื่อบรรเทาอาการไอของเด็ก น้ำมันกุหลาบรักษาภาวะซึมเศร้าความเศร้าโศกความเครียด ประสาทลดความตึงเครียด ช่วยในการรักษาบาดแผลและรักษาสุขภาพผิวของผู้หญิง การบำบัดด้วยไอของน้ำมันดอกกุหลาบมีประโยชน์สำหรับผู้ที่เป็นภูมิแพ้, ปวดหัว, และไมเกรน  น้ำมันหอมระเหยยังใช้ในการบำบัดด้วยกลิ่นหอมและยารักษาโรคเพื่อบรรเทาผลกระทบต้านเชื้อแบคทีเรี ต้านการอักเสบและยากันชัก
-ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้ประดับในสวนสาธารณะสวนทั่วไปและตามบ้านเรือนที่พักอาศัย เป็นไม้ประดับที่มีชื่อเสียงและได้รับการขนานนามว่าเป็นราชาแห่งดอกไม้
-อื่น ๆ ในเวลาปัจจุบันพืชชนิดนี้ได้รับการปลูกฝังในอิหร่าน (โดยเฉพาะใน Kashan) สำหรับการเตรียมน้ำกุหลาบและน้ำมันหอมระเหย เนื่องจากปริมาณน้ำมันต่ำในR. damascenaและการขาดสารทดแทนตามธรรมชาติและสังเคราะห์ น้ำมันหอมระเหยจากกุหลาบของพืชนี้จึงเป็นหนึ่งในน้ำมันที่แพงที่สุดในตลาดโลก
-เป็นเวลาหลายศตวรรษกุหลาบสีแดงเข้มที่เป็นสัญลักษณ์ของความงามและความรักและความบริสุทธิ์และยังใช้ในการทำสมาธิและสวดมนต์ กลิ่นหอมของดอกกุหลาบได้รับการบันทึกและเก็บรักษาไว้ในรูปแบบของน้ำกุหลาบโดยวิธีการที่สามารถสืบย้อนไปถึงสมัยโบราณในตะวันออกกลางและต่อมาถึงอนุทวีปอินเดีย
รู้จักอันตราย---มีขนรอบ ๆ เมล็ดอยู่ใต้เนื้อของผลไม้ ขนเหล่านี้อาจทำให้เกิดการระคายเคืองต่อปากและทางเดินอาหารหากกลืนกิน
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด (ใช้เวลาสองปีในการงอก) ปักชำ ตอนกิ่ง

เข็มอุณากรรณ/Kopsia fruticosa

ชื่อวิทยาศาสตร์---Kopsia fruticosa (Roxb.) A.DC.(1844)
ชื่อพ้อง ---Has 7 Synonyms.   
---Basionym: Cerbera fruticosa Roxb.(1819)
---Kopsia vinciflora Blume.(1826)
---Tabernaemontana rosea Ten.(1845)
---More.See all The Plant List http://www.plantlist.org/tpl/record/kew-106327
ชื่อสามัญ---Pink Kopsia, Shrub Vinca, Kopsia Merah, Pink Gardenia, Chabai Hutan, Penang sloe.
ชื่ออื่น---พุดชมพู; ตึ่งตาใส (ภาคเหนือ); เข็มอุณากรรณ, อุณากรรณ ;[BENGALI: Dakur, Dabur.];[CHINESE: Hóng huā ruǐ mù.];[INDONESIA: Chabai Hutan.];[JAPANESE: Momoirocobsia.];[MALAYSIA: Cabai Hutan, Kopsia Merah, Bunga Kopsia (Malay); Tudung Periuk Putih (Kelantan).];[PORTUGUESE: Vinca-arbustiva, Copsia.];[THAI: Put chompoo, Tueng ta sai, Khem u-na-kan.];[VIETNAM: Trang tây.].
ชื่อวงศ์---APOCYNACEAE
EPPO Code---KSIFR (Preferred name: Kopsia fruticosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- พม่า อินเดีย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ไทย จีนตอนใต้ ศรีลังกาและฟิลิปปินส์
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Kopsia' อุทิศให้กับนักการเมืองและนักพฤกษศาสตร์ Jan Kops (1765-1849)นักปฐพีวิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ; ชื่อสายพันธุ์ " fruticosa " มาจากคำภาษาละติน "fruticosus"= พุ่ม อ้างอิงถึงนิสัยการเจริญเติบโตของสปีชีส์
Kopsia fruticosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ตีนเป็ด (Apocynaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Alphonse Louis Pierre Pyrame de Candolle (1806-1893) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวิส ในปี พ.ศ.2387

ที่อยู่อาศัย สายพันธุ์มาจากอินโดจีนสันนิษฐานว่าประเทศต้นกำเนิดคือพม่า มีการปลูกในอินเดีย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ไทย จีนตอนใต้ ศรีลังกาและฟิลิปปินส์ ในสภาพธรรมชาติพบในป่าดิบหรือป่าที่กำลังคืนสภาพบนภูเขาหินปูนที่ระดับความสูงถึง 500 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มสูงแต่บางครั้งก็เป็นต้นไม้ขนาดเล็ก สูงได้ถึง 3 เมตร ทุกส่วนมียางสีขาว ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามเป็นคู่ รูปรีแกมรูปขอบขนานกว้าง 3.3-8 ซม.ยาว 7.5-18 ซม. ปลายใบแหลม โคนใบมนรูปลิ่ม ก้านใบยาวประมาณ 1 ซม. ดอกสีชมพูหรือสีขาวออกเป็นช่อกระจุกที่ซอกใบและปลายกิ่ง ยาว7-12 ซม.มีขนสั้น ดอกบานเต็มที่ขนาด 5.5-6 ซม.กลีบรองดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอดสั้นปลายแยก เป็น 5 แฉกกลีบดอกเป็นหลอดยาว 4 ซม.ปลายแผ่เป็น 5 กลีบรูปไข่กลับปลายมน เกสรผู้ 5 อันติดอยู่ใกล้ปลายหลอดกลีบดอก รังไข่เกลี้ยงหรือมีขน ผลมีเนื้อ (drupes) สีดำแดง ยาว 2.5 ซม.กว้าง 2 ซม.สีแดงหม่น ทรงรีและมีขนนุ่มปกคลุม ปลายผลเป็นจงอยเด่น มีเมล็ด 1 เมล็ด ยาว1.5-1.7 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัดดีที่สุด แต่ก็เติบโตได้ในแสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ปลูกได้ดีในดินเกือบทุกชนิด ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำได้ดี ไม่ชอบพื้นที่น้ำขังแฉะ หลีกเลี่ยงการตัดแต่งกิ่งบ่อยๆ เพราะจะยับยั้งทั้งการออกดอกและการเจริญเติบโต
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีโรคและศัตรูพืชร้ายแรง
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับดอกสวยงามหรือปลูกเพื่อให้ร่มเงา
-ใช้เป็นยาในการรักษาแบบดั้งเดิม ใบตำรักษาฝีและหิด
ระยะเวลาออกดอก/ติดผล---ตลอดปี ออกดอกมากช่วงเดือน พฤษภาคม-กันยายน
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง

สาวสันทราย/Clerodendrum quadriloculare

ชื่อวิทยาศาสตร์---Clerodendrum quadriloculare (Blanco) Merr.(1905)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-42982   
---Basionym: Ligustrum quadriloculare Blanco.(1837)
---Clerodendrum blancoanum Fern.-Vill.(1880)
---Clerodendrum navesianum Vidal.(1880)
ชื่อสามัญ--Quezonla, Bronze-leaved clerodendrum, Firecracker, Fire works, Philippine glorybower, Shooting star, Star burst bush, Star burst clerodendrum
ชื่ออื่น---สาวสันทราย, เกษร, จรกา (ภาคเหนือ); ราชินีสันทราย (ภาคกลาง);[CZECH: Blahokeř.];[MARSHALLESE: Risel, Tirooj in belle.];[MICRONESIA: Risiel, Tuhkehn Palau (Pohnpei).];[PALAUA: Kleuang.];[PHILIPPINES: Bagauak, Bagauak- morado, Bagauak-na-pula, Baligtorin, Baliktaran, Salinguak (Tag.); Uak-uak (Bis.).];[PORTUGUESE: Clerodendro-de-folhas-roxa.];[THAI: Sao san sai, Ket sa ra, Chor ra ka (North); Ra shi ni san sai (Central).].
ชื่อวงศ์---LAMIACEAE (LABIATAE)
EPPO Code---CLZQU (Preferred name: Clerodendrum quadriloculare.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---มาเลเซีย, ฟิลิปปินส์, นิวกินี
Clerodendrum quadriloculare เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์กระเพรา (Lamiaceae หรือ Labiatae) ก่อนหน้านี้รวมอยู่ในวงศ์ Verbenaceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Francisco Manuel Blanco (1778–1845) นักพฤกษศาสตร์ชาวสเปน  และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Elmer Drew Merrill  (1876–1956) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน ในปี พ.ศ.2448

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในฟิลิปปินส์และปาปัวนิวกินี แนะนำในสหรัฐอเมริกา (ฟลอริดา) ปัจจุบันปลูกในเขตร้อนทั่วโลกในฐานะต้นไม้ประดับในสวนสาธารณะและสวน มันแพร่กระจายอย่างไม่สามารถควบคุมได้ในหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก (อเมริกันและซามัวตะวันตก ไมโครนีเซีย หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา เฟรนช์โปลินีเซีย และปาเลา) ฮาวาย สิงคโปร์ และเปอร์โตริโก ซึ่งบางครั้งมันถูกพิจารณาว่าเป็นสายพันธุ์ที่รุกราน
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มสูง 2-5 เมตร ลำต้นอ่อนมีขนละเอียด ใบรูปขอบขนาน ปลายใบแหลม โคนใบมน ด้านบนใบสีเขียว ด้านล่างใบสีม่วงเข้ม เห็นเส้นใบหลักและรองชัดเจน ดอกออกเป็นช่อแบบซี่ร่มสีขาวอมม่วงจัดกลุ่มในช่อดอกที่ยอดของลำต้น ดอกมีลักษณะเป็นท่อยาวสีชมพู 7 ซม. มีหลอดยาวประมาณ 5 ซม.ปลายกลีบรูปรีแกมขาว ผลแคปซูลรูปไข่ยาว 1-1.5 ซม.สีม่วง กลีบเลี้ยงถาวร สีแดง ยาว 1-1.5 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตในสภาพแวดล้อมที่ชื้นในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ต้องการตำแหน่งร่มเงาบางส่วนและในที่ร่มลึก เติบโตได้ในที่ที่มีแสงแดดเต็มที่แต่ไม่ควรปลูกในที่มีแดดจัดตลอดวันจะทำให้ใบไหม้ ดินมีความชื้นสูงสม่ำเสมอและมีการระบายน้ำที่ดี เป็นไม้พุ่มยืนต้นที่เติบโตอย่างรวดเร็ว
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ปลูกกันทั่วไปเป็นไม้ประดับสำหรับใบไม้และดอกไม้ที่สวยงาม
-ใช้เป็นยา ราก ใช้เป็นยาขับลม เปลือก แก้บิด แก้ท้องร่วง ดอก แก้ไข้  
-ในฟิลิปปินส์ใช้ใบทาสำหรับการรักษาบาดแผลและแผลพุพอง ยาต้มใบใช้ภายนอกสำหรับอาการท้องอืด
สำคัญ---เป็นต้นไม้ประจำมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
ขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่งก็จะออกดอกให้ดูเร็วหน่อย แยกต้นอ่อน
** การพูดคุยส่วนตัว ตอนแรกๆรู้จักไม้ต้นนี้ เรียกกันว่า"เกษรา" ก็เข้าใจเอาเองว่าคงจะมาจาก" เกซอนลา"ซึ่งเป็นชื่อสามัญ ฟังแล้วมันคล้ายๆกัน กับ เกซอนซิตี้เมืองหลวงของฟิลิปปินส์ ทีนี้ต้นไม้ต้นนี้คงชอบอากาศเย็นทางเหนือปลูกแล้วสวยงามมากนิยมปลูกเป็นไม้ ประดับกันทั่ว ชื่อที่ตามมาคือ"สาวสันทราย"ก็เข้าใจอยู่ แต่ตอนนี้กลายเป็น"ราชินีสันทราย"ไปเรียบร้อย  สำหรับชื่อจรกานี่ไม่รู้มายังไงนะ น่าจะเพราะ เวลาไม่ออกดอกนี่ คงขี้เหร่มั๊ง (เดาเอานะ) เพราะต้นนี้เวลาไม่มีดอกนี่ เอาไปปลูกให้ใครโดนหาว่าเอาต้นไม้ไม่สวยไปปลูกให้ เพราะต้นแตกกิ่งเยอะ ไม่ค่อยมีใบ ลำต้นสีเทาๆสีใบด้านบนสีเขียวด้านล่างสีม่วงมองดู ธรรมดาๆ กว่าจะรู้ว่าต้นนี่มันสวยยังไงก็โน่น เดือนธันวา-มกรา นั่นแหละ ถึงยิ้มได้ เพราะออกดอกสวยคลาสสิคเชียว**